 |
|
|
 |
|
|
|
|
Di 26/11. Ik lig in bed en schrik wakker wanneer er iemand in mijn kamer komt en vraagt of ik wakker ben. Ja zeg ik en kijk nog wat versuft om mij heen. Met mijn ogen nog half dicht doe ik het ligt aan. Voorzichtig open ik mijn ogen een beetje en zie op mijn telefoon ik dat het 07:30 is. Nu begint het mij weer te dagen. Gisteravond ben ik van Rotterdam met de trein naar den Haag vertrokken om vervolgens met de tram naar Scheveningen te gaan. Om er zeker van te zijn dat ik op tijd aan boord van De Eendracht zou zijn had ik besloten om de nacht van te voren al in te schepen. Hoewel een vertraging met de trein en vervolgens de boot missen het eerste is waar ik aan dacht, is het wat overdreven om mijn wantrouwen tegenover de Nederlandse Spoorwegen de schuld te geven van mijn vervroegd vertrek. Mijn nieuwsgierigheid naar de eendracht en zin in de vakantie speelde een grotere rol. Ik fris me een beetje op een ga op zoek naar het dagverblijf waar ik om 08:00 zal ontbijten. Na bijna in een keer goed te lopen kom ik boven en zie tot mijn verbazing een stuk of tien man al helemaal wakker aan de tafel plaatsnemen voor het ontbijt. Dat zal dan de bemanning wel zijn. Na de mensen om mij heen eens goed in me op te nemen herken ik nog een aantal opstappers niet dat ik al eens eerder met hen aan de tafel heb gezeten. Maar ik herken de nog wat duffe en afwachtende gelaatsuitdrukking op hun gezicht. Na het eten even een sigaretje op het dek. Op dat moment wordt ik verast door al die lijnen aan boord. Gisteren was het me in het donker niet opgevallen. Het lijkt onmogelijk om van elk lijntje te weten waar die voor dient. Na 09:00 uur komt de rest van de trainees aan boord. De mensen waar ik tot nu toe kennis mee heb gemaakt zijn toch over het al gemeen zo'n 30 jaar ouder dan ik. Ik hoop dan ook dat er nog wat jongeren aan boord komen. Dat viel nog tegen maar het gaat natuurlijk om het zeilen. De mensen aan boord worden ingedeeld in drie wachten zo is er een rode een witte en een blauwe wacht. Inderdaad de Nederlandse vlag. ik werd ingedeeld bij de blauwe wacht. Elke wacht duurt vier uur behalve de twee wachten voor en na het avondeten. De wachten van 16:00 tot 18:00 en van 18:00 tot 20:00 duren twee uur. Dit komt goed uit bij het avondeten maar is vooral ook zodat je elke dag andere wachten draait. Zo verspringen de wachten telkens. Voor vertrek eerst de captains speech, daarna oefenen we met zijn allen de sloepenrol en doen de kwartiermeesters een brandrondje met hun trainees Er is wat vertraging want Thijs onze schipper is net voor vertrek opa geworden. Nog even lans de kleinzoon natuurlijk. Maar dan is het zover, loopbrug naar binnen, moter aan, trossen los en daar gaan we. Vlak nadat we Scheveningen langzaam achter ons zagen verdwijnen wordt me verteld over de kip konijn handelingen aan boord van de Eendracht. Het voor kip konijn werken is bij alle Eendrachters een bekend fenomeen . Bert mijn kwartiermeester is ijver en begint gelijk met de eerste handelingen aan boord uit te leggen. Belleggen van kikkers, aanhalen en vieren van lijnen via de lier en het opspannen en ontspannen van bakstagen. Hoewel het allemaal oud nieuws is luister ik toch aandachtig mee. En al snel was duidelijk dat bijna iedereen toch wel kon zeilen. Dan is het tijd voor de lunch. Tijdens de lunch houd de schipper een praatje en verteld wat de plannen zijn. De bedoeling is om naar Lissabon te zeilen. De eindbestemming van deel 1 van de reis. De reis die ik heb gekozen was ook in twee losse vakanties mogelijk. Onderweg is het de bedoeling dat we langs Livington gaan om een zeil af te geven. Kennelijk zit de vaste zeilmakelaardij van de Eendracht daar. Verder zijn we volledig afhankelijk van weer en wind. Als we tijd hebben is het misschien leuk om langs Madeira te gaan. Lijkt me erg leuk Maar dat is afwachten dus. 's Middags maak ik een praatje met enkele mensen en kijk een beetje de kat uit de boom. Of de vis uit het water wand het grootste deel van de dag kijk ik hoe het schip door de zee glijdt. Op een catterpillar zeil de moter dus. Na het avondeten, boerenkool met worst, Is het tijd voor mijn eerste wacht. Iedereen is nog wat onwennig en op de moter is er weinig te doen tijdens de wacht. Maar ik kan wel even sturen. Altijd leuk vooral in het begin natuurlijk. Aangezien ik 1,5 jaar geleden 7 maanden heb gezeild krijg ik het al weer snel door. Na de wacht nog even een borreltje en dan gaan we al snel naar bed want om 03:30 worden we gepord. Porren is dus wakker maken.
Wo 27/11. Het is nu 11:00 woensdag ochtend. De eerste nacht varend zit er op. Ik heb niet veel geslapen. Nog even wennen aan de deining en de geluiden aan boord. Vannacht tijdens de wacht van 04:00 tot 08:00 hebben we zo'n 5 knopen gevaren. De wind komt uit het zuidwesten, dat is pal tegen, dus voorlopig blijven we nog op de moter. Thijs verwacht wanneer we het nauw van Callais uit komen te kunnen gaan zeilen. De wind blijft naar verwachting nog een paar dagen zuidwest. De bedoeling is om een flinke slag naar het westen te maken tot we ongeveer op 11 graden NB (noorderbreedte) komen. Vanwege de tegenwind moeten we tegen de golven in hakken. De Deining is nu nog niet zo hoog ik denk 1 meter maar wanneer we uit het nauw van Callais komen, varen we ook uit de luwte van het eiland Dat wordt hogere deining dus. Het schijnt dat vlak voor vertrek er op zee een storm geweest is dus ik ben benieuwd hoe het dan met de zeezieken gaat. Jeffrey ligt bijna hele dagen op een bankje aan het gangboord en mijn hutgenoot Mouniffe is ondertussen ook ziek en ligt alleen maar in zijn kooi. Ik hou me aan het tegenovergestelde recept van Piet de scheepsarts. Zijn recept voor zeeziekte is zoals algemeen bekent: veel koffie, weinig slapen, lekker kouvatten, niet eten en veel roken.
Do 28/11. 10:30. Naar verwachting zijn we nu ongeveer bij Dover. Na een heerlijke warme douche ga ik buiten kijken en inderdaad de krijtrotsen staan fier te pronken aan de horizon. Grootte ferry's varen met hoge snelheid af en aan. Aangezien we nu zuidelijk genoeg zitten kunnen we onze koers gaan bijstellen en halve wind varen. De wind is toegenomen tot windkracht 7/8. Dat is tot wel pittig. Kleinere zeilscheppen zullen er toch al snel voor kiezen een haven te zoeken. Het is dan ook nog niet zeker of we gaan zeilen. De rode wacht begint in ieder geval met de voorbereidingen om zeil te zetten en ik besluit hun te helpen. Een beetje actie kan geen kwaad. Alles staat klaar en zo ook het eten. De bedoeling is om na het eten te gaan zeilen. De golven zijn al aardig toegenomen, we komen nu natuurlijk al een beetje uit de luwte van Engeland, tot zo'n 6 meter verval. Op het voorsteven heb je mooi zicht op hoe de boot door het water klieft. Het door de golven hakken van het schip zorgt voor heel wat opspattend water. Aan bakboord gaat de zon bijna onder, maar is nog sterk genoeg om aan stuurboord kleine regenboogjes te veroorzaken met het opspattende wat. Een leuk zicht al die kleine regenboogjes. We gaan zeilen hijsen. We beginnen met de bezaan, de fok, het grootzeil en vervolgens de buitenkluivert. De buitenkluivert moet boven de stormfok worden gezet en moet dus nog bevestigd worden. Gezien mijn passie voor het voorsteven wil ik graag helpen en sta ik al snel met een lijflijn bij de binnenkluivertverstaging. Ik geef de buitenkluivert via de leuvers aan Kees. Hij zet de leuvers aan de buitenkluivertverstaging vast. Dan nog even de val, de schoten en neerhouder vast maken en het zeil kan gehesen worden. Ondertussen ben ik aardig moe van de inspanning en moet mijn wacht nog beginnen, maargoed dan slaap ik vanavond vast lekker. Windkracht 7/8 en de wind neemt toe, er wordt windkracht 9 verwacht. Mijn wacht is net voorbij ik ben moe van mijn eerste storm aan boord van de Eendracht en wil eigenlijk gaan slapen. Dat zit er voorlopig nog even niet in. We gaan alle zeilen strijken en de stormfok hijsen. De binnenkluivert, buitenkluivert, boomfok, schoenezeil en het grootzeil allemaal naar beneden. Eenmaal bij het bezaan aangekomen neemt de wind weer wat af. Thijs besluit de bezaan te laten staan en de binnenkluivert weer te hijsen. Ondertussen zijn we weer 2 uur verder. Heerlijk die activiteit maar ook wel vermoeiend. Ik zie wat oudere mensen toch echt erg moe worden en samen met de deining eist dat zijn tol. Klaas en Hans moeten er nu ook aan geloven. Geen compliment aan de kok maar de maaltijd gaat over de muur. Daan zal er wel begrip voor hebben.. Nog heel even slapen en dan weer op wacht. Het is 01:00 's nachts ik sta op wacht en heb net een half uurtje gestuurd Het schip zeilt zo'n 5 knopen het is wel wat koud maar we zijn goed ingepakt. Er zijn bijna geen wolken dus we hebben een prachtige sterrenhemel Venus staat heel helder aan de hemel. Normaal is Venus vooral bij zonsondergang en zonsopkomst goed te zien. Verder de grote beer, kleine beer, poolster, de draak, cassiopeia, orion, de leeuw, het zevengesternte en de stier. De zwaan is nog net zichtbaar vlak na zonsondergang en maakt daarna plaats voor orion. Hier aan boord zijn nog aardig wat mensen die de kunst van sterrennavigatie hebben beheerst. Als je wilt kun je dus heel wat sterrenbeelden bijleren. Rinus de opperstuurman heeft me veel laten zien, wanneer ik een sterrenbeeld niet meteen kan onderscheiden tekent hij hem voor me uit, hierbij alle sterren opsommend die daar in de buurt staan.
Vrij 29/11. Het is ochtend, wanneer ik uit bed kom is er aan twee kanten land. We liggen tussen het eiland Wight en Engeland voor anker. Ik ben wel wakker geworden van het ankeren aangezien ik redelijk uitgeput was van de vorige dag geloofde ik het wel. Via watertaxi wordt ik met Mouniffe en Henk naar het plaatsje Yarmouth gebracht. Het plaatsje zelf is nu uitgestorven. In de zomer zal het er vreselijk druk zijn met watersporters. We besluiten een stukje te wandelen. Als snel komen we in een klein bos terecht, het Victoria fort country park. Dankzij de enorm overheersende klimop is het nog erg groen voor deze tijd van het jaar. De wandeling heeft ons goed gedaan en we besluiten dat we wel een biertje verdient hebben. Terwijl we in de pub aan een Guiness zitten worden verhalen over de V.O.C. opgehaald waar vooral Henk heel veel van af weet. We zijn de laatste die weer aan boord komen. Na het avondeten vertrekken we weer, we hebben een zuidwesten wind windkracht 5. Er wordt noordwesten wind verwacht maar voorlopig varen we dus op de moter. In de plaats van dat we tussen het eiland en Engeland door varen gaan we terug zoals we zijn gekomen. Dit omdat bij de Needels, uit het water stekende restanten van krijtrotsen, nog grootte deining staat en het onverantwoordelijk zou zijn om daar tussendoor te varen. Tijdens de wacht van 20:00 tot 00:00 varen we nog steeds op de moter. Af en toe krijgen we een buitje op ons dak. Aangezien we wind en deining tegen hebben varen we zo'n 2/3 knopen. Er is geen ster te zien door de regenwolken dus wanneer ik niets te doen heb vraag ik Henk om wat uitleg van de radar. Na de wacht kletsen we nog wat met wat chips en een biertje.
Za 30/11. Gisteren is de wind gunstig gedraaid, dus hebben we zeil gezet. Momenteel hebben we een westzuidwesten wind dus zijn we een eind meegedraaid en maken we een flinke slag richting Ierland om daarna het kanaal uit te kunnen steken. Ik heb net wacht gehad en ga naar bed het is 09:00 's ochtends. Om goed bij te slapen sla ik de lunch maar even over. Wanneer ik gepord wordt zijn er net dolfijnen gezien, leuk he? wordt mij gevraagd ja heel, vooral als je net wakker bent en niks gezien hebt! Maargoed de eerste dolfijnen zijn gezien en er komen er vast meer. Wanneer ik boven in het dagverblijf kom hoor ik dat we overstag gaan. Nog niet helemaal wakker sta ik even niet te springen van enthousiasme maargoed dan ben je wel meteen wakker. Eigenlijk hadden we al veel eerder overstag moeten gaan, maar omdat we per wacht maar 5 mensen hebben wordt er gewacht tot de wissel van de wacht zodat er twee wachten kunnen helpen. Ik sta net buiten wanneer ik een vreemde plons hoor aan bakboord ik blijf even kijken en daar zijn ze dan, dolfijnen. Het is een klein groepje tuimelaars (dolfijnen). Er is een moeder met jong bij, ze springen synchroon langs het schip. De dolfijnen duiken onder de boot door om vervolgens aan de andere kant even te spelen en gaan dan weer terug. Met z'n drie-een springen ze synchroon, als circus acrobaten die hier maanden op hebben geoefend. Er ontfermt zich altijd een soort gevoel van geluk en verbijstering over me wanneer ik deze mooie dieren zie. Langzaam hebben de dolfijnen plaatsgemaakt voor een dikke mist . De wind is wisselvallig ongeveer windkracht 4. De golven gaan als grootte rollers dwarsscheeps onder de boot door. Dit is nog een souveniertje van de windkracht 8 uit het zuidwesten. Niet ideaal voor die genen die gevoelig zijn voor zeeziekte. Omdat bij elke grotere golf, de wind uit de zeilen wordt genomen zijn er buletalie's bevestigt. Een buletalie is een lijn die aan de giek bevestigd wordt en naar voren op het schip wordt vastgemaakt, zodat de giek niet heen en weer kan slaan.
Zo 01/12. Ik heb het ontbijt overgeslagen om weer wat bij te kunnen slapen. Wel jammer van het zondagse eitje, maar het was weer nodig. Wanneer ik wakker word zie ik de zon door de patrijspoort naar binnen schijnen. Ik ga snel naar buiten om van de zon te genieten. Op het bankje aan lijzijde kun je lekker in de zon zitten. Je moet wel goed opletten dat je niet van het bankje wordt gegooid maar het is de moeite waard. Na een tijdje in de zon begint mijn wacht. Het waait toch wel erg hard zo'n 7/8. We varen met de binnenkluiver, de boomfok en het bezaan. De boomfok is gereefd en het bezaan is dubbel gereefd. De wind en de deining neemt toe. De eendracht is nu een heus schommelschip, alleen de schommeling is niet recht van voor naar achter zoals in de Efteling maar komt een beetje schuin van achteren aan stuurboordzijde Dit maakt sturen erg lastig. Door die achterwaartse deining wordt het schip continu weggezet. Achter het schip beginnen steeds meer meeuwen zich te verzamelen om van het vacum achter de zeilen te profiteren. De zon schijnt nog steeds en het opspattend water wat af en toe ook over het stuurhuis waait, en zo ons op een korte maar hevige douche trakteert wordt verlicht en maakt kleine regenboogjes. Grootte schuimkoppen staan er op de golven. Op eigen benen blijven staan zonder houvast is nu bijna onmogelijk. Iedereen heeft zijn lijflijn aan om zich op zijn plaats vast te kunnen zetten. Achter het roer hangen we aan de lijflijn, dit kost minder moeite dan vast houden. Er komt een dik wolkendek aan en even later begint het te regenen. Meteen zet de wind hard aan en begint het nog harder te waaien. Voorzichtig me vasthoudend en met het gezicht naar het achterschip omdat het opspattend water nu als hele kleine hagelsteentjes in je gezicht slaan ga ik naar de windmeter bij het roer waar de rest van mijn wacht zich ook verzamelt heeft. Windkracht 10/11 geeft de meter aan. Ongelovig kijk ik toe hoe af en toe de windmeter windkracht 12 aangeeft. Ik weet van iedereen uit mijn wacht dat we een storm wouden meemaken, maar op dit moment met de wind gierend over het schip vraag je je af wat je over je hebt afgeroepen. De deining is ook enorm toegenomen tot ongeveer 8 meter verval. Het stuurhuis is 7 meter hoog en af en toe komen de golven tot boven ooghoogte. Marco komt naar boven op het stuurhuis en vertelt al schreeuwend dat we de zeilen gaan strijken. Een aantal trainees van de vorige wacht komt ons helpen. Eerst gaan de binnenkluiver en de boomfok naar beneden. Dan halen we de bezaan naar beneden. Dan moet er nog een trysail gehesen worden zodat we daardoor samen met de stormfok stabieler in het water liggen. Het trysail moet nog bevestigt worden. Marco stuurt mij een paar meter de mast in om de leuvers van het trysail in de rails te duwen terwijl anderen het zeil langzaam hijsten. Omdat ik lastig stond met een been op een spijl van de mast en de andere om de mast heen geslagen om iets stabieler te staan duurde het even voordat het trysail gehesen was. Ik had mijn lijflijn natuurlijk vast gezet aan de mast dus ver kon ik niet vallen, maar dat neemt natuurlijk niet weg dat je nog steeds heel lelijk terecht kunt komen. Vervolgens hijsen we de stormfok die nog steeds boven de buitenkluivert op de buitenkluivert verstaging vast zat. Na al dat werk staan we moe maar voldaan weer op het stuurhuis om de rest van onze wacht uit te zitten wanneer de zon weer een klein beetje door de wolken schijnt en een prachtige volledige regenboog achter het schip projecteert De wind was eventjes afgenomen maar neemt nu weer toe. Onze wacht zit er op en we doen nog even een biertje in het dagverblijf. Zorg wel dat je, je biertje blijft vasthouden anders ben je hem kwijt! Land in zicht, het gevoel voor datum dag en tijd ben ik ondertussen helemaal kwijt. In de verte zijn de contouren van Portugal zichtbaar. Langzaam komen we dichter bij. Wij zijn al een stuk zuidelijker dan La Coruna, dit vanwege de olietanker le Prestige die de noordwest kust van Spanje onderdompelt in zijn zwarte goud. We zijn met een ruime bocht om het vervuilde gebied heen gevaren. We varen langs Cabo Rocca, de bergcontouren zijn goed te zien in het heldere maan licht. Het is een prachtige heldere lucht. Saturnes en Venus schitteren aan de hemel. Er zijn veel vallende sterren, een paddestoel van licht ontspringt aan de horizon op de plaats waar Lissabon moet liggen. We liggen wat voor op het reisschema en daarom is er besloten om eerst voorbij Lissabon naar Setubal te varen. Aan de kust is het druk op de vaarroute en de lichtjes van de boten maken het plaatje compleet. Na een paar dagen geen boot ge zien te hebben is dit wel erg gezellig.
Vrij 6/12. Eenmaal aangemeerd in Setubal gaan we snel de kant op om het plaatje te verkennen. Wanneer we de haven eenmaal uitzijn komen we in het oude plaatsje. De witte straten met zwarte versiering, de nauwe straatjes en de stilte alles straalt rust uit. Er zijn veel oude kerkjes. De meeste panden zijn slecht onderhouden. Het plaatje doet me denken aan Bastia, waar een aannemers bedrijf gespecialiseerd in restauratie tot het jaar 2103 aan zou kunnen werken. Wat overigens niet wegneemt dat Bastia een prachtige, betoverende en gezellige stad is. 's Avonds besluit ik samen met mouniffe om niet aan boord te eten. we hebben aan het water een aantal restaurantjes gezien Waar je vers gegrilde vis kunt eten. aan de hand van wat in de vitrine wijzen met de kaart erbij komen we erachter wat wat is en we nemen zwaardvis en seabass. Vooral de zwaardvis was heel erg lekker. Na het eten lopen we nog wat door het plaatsje op zoek naar een gezellige kroeg. Wat niet meevalt in deze contreien, De kroegen zijn, net als de restaurantjes, gekenmerkt door de schelle tl-verlichting en het monotone geluid van de televisie. Wanneer we weer van Setubal vertrekken is erg bijna geen wind en schijnt de zon. Ik haal mijn korte broek te voorschijn. Naast de boot springen sardientjes boven het water uit. We moteren zachtjes naar Lissabon waar we mochten we wind krijgen zullen gaan zeilen en anders de haven in varen. Na een tijdje begint er inderdaad wat wind op te zetten maar deze wint haalt als snel windkracht 6/7 en gaat gepaard met een flinke plensbui. Er wordt besloten alsnog aan te meren. Maar eerst gaan we bunkeren, na het tanken wat een uur 3 in beslag nam vaarden we verder de rio Tejo op. Lissabon is een imponerende stad met aan het water de Torre de Belem, het moderne kunst museum, het maritiem monument en het elektriciteitsmuseum. Langzaam varen we onder de mooie brug door richting de voor ons gereserveerde plaats. De stad is gebouwd op een aantal heuvels waardoor je vanaf de Rio Tejo een mooi zicht op de gebouwen hebt, welke door de vele kleuren doen denken aan de Middellandse zee. Maar tegelijk straalt de stad ook een Romeinse sfeer uit, die voornamelijk vanaf het Castelo de Sao Jorge bevestigt werd. Vanaf dit hooggelegen kasteel kun je het grootste deel van de stad wel zien. Je kijkt uit over heel de oever en het oude stadsdeel. De rode daken van de gebouwen maakten een geheel van een mengelmoes aan straatjes grote gebouwen en het mooie centrum met de dure winkelstraten. Het uitzicht is zo mooi als de tuin van het kasteel zelf. Wanneer we aangemeerd zijn ga ik met mouniffe vrijwel gelijk de kant op. Van het agentschap waarmee de Eendracht heeft gewerkt krijgen we een stadsplattegrondje. We maken gelijk plannen over hoe we de stad gaan verkennen. Die avond bezoeken we S Catedral een mooi kerkje met prachtige beelden van heiligen. Ook het orgel is erg mooi, hoewel het niet zo'n grote kerk is maakt het geheel toch indruk. Hierna bekijken we de dure winkelstraten en een aantal pleinen. Op elk plein staat een beeld, voornamelijk ruiters te paard. De houding van het paard, met drie hoeven op de grond en n opgetrokken welke de volgende stap aankondigt, geeft aan dat de ruiter een natuurlijke dood gestorven is. Na wat rondgekeken te hebben gaan we terug naar de boot want we hebben captains diner. De tafels zijn mooi gedekt met linnen en de meeste gasten hebben al nette kleding aan getrokken. Wanneer ik mij omgekleed heb zit de sfeer er al goed in. Nog even wat kletsen en dan is het eindelijk zover, we kunnen aan tafel. Daan en Pieter (de hulpkok) hebben zich flink uitgesloofd. Wanneer tussen de gangen door de keukengarde zich terug trekt is er tijd voor speeches. Tom een trainee uit de witte wacht verteld een mooi metaforisch reisverslag over deel n van de uitreis. Bij mij aan tafel zitten Jeffrey, Huge, Floortje, Rob en Mouniffe. Na het eten komt klaas er ook bijzitten met oog op de fles rode wijn, onze derde inmiddels. We gaan door tot fles 9 en Jeffrey, die niet drinkt, tot een einduitslag van 3 colablikjes tegen 4 pakjes sinaasappelsap. Wanneer we, na een leuke en gezellige avond als laatste naar bed gaan, is het voor sommige wat moeilijk om zijn hut te vinden. Redelijk fris schuif ik bij het ontbijt aan, de kater heeft nog geen grip op mij gekregen. Enthousiast begin ik aan een gevecht tegen de kater, wetende dat ik weinig kans maak. Na het ontbijt gaan we Castelo de Sao Jorge bezoeken en daarna de oude binnen stad. Nu ga ik met Rob, Jeffrey, Floortje en Huge mee. Gedurende de ochtend neemt de kater flink toe. Het bezoek aan het kasteel was meer dan de moeite waard. Omdat bij de rest de vermoeidheid ook toe slaat besluiten we te gaan lunchen. Gegrilde inktvis met koriander, ui en olijfolie onder het genot van een wit wijntje. We zwerven nog wat door de oude binnenstad en doen hier en daar een kroegje aan om bij te komen van het heuvel op, heuvel af lopen. Er is een best lang straatje wat zo stijl is dat er twee tramachtige treintjes heuvel op en af pendelen. Maar helaas het openbaar vervoer staakt vanwege verkiezingen in Portugal. Dus dat wordt lopen. Na een tijdje door de binnen stad gezworven te hebben doen onze kuiten en knien zeer van het hevel op en af lopen. Tijdens het diner moet ik af en toe oppassen niet overmeesterd te worden door landziekte. Het valt gelukkig mee. De volgende ochtend gaat een groot deel van de opvarenden van boord. Zowel van de bemanning als de trainees Eerst gaan we nog een bezoek brengen aan het pantoleum. Eenmaal boven, waar je op het pantoleum. loopt en uitzicht hebt over het water en bijna heel de stad, vergeet je de toch wel imposante binnenkant van het gebouw meteen. Wanneer we terug op de boot komen staat de bus er al. Nog even afscheid nemen van de genen die weg gaan en dan weer verder met onze plannen. Huge is naar huis, maar Jeffrey, Floortje en Rob blijven net als ik nog twee weken. Die dag bezoeken we het expo terrein van 1998, met als doel het oceanium. Wanneer we daar aan komen weten we niet wat we zien. De moderne gebouwen, de drukte, een enorm winkelcentrum, allemaal nieuwbouw met hypermoderne bouwstijl. Samen met de goed vertegenwoordigde moderne kunst vormt dit een groot contrast met de rest van Lissabon. Drie werelden in een stad. Vanuit de bus zien we het oude stadsgedeelte, de achterbuurten en dan het expoterrein. Een rit van zo'n drie kwartier. Wanneer we terug aan boord komen vallen we midden in de speech van de schipper. De nieuwe trainees zijn aan boord dat is wel even wennen. Thijs onze schipper is van boord gegaan en Jaap neemt het over. Jaap is totaal anders dan Thijs dus ook dat is even schrikken. Na twee weken op de Eendracht krijg je een gevoel van dat het jouw boot is. En nu komen er nieuwe mensen aan boord met grote verhalen, kortom dat botst even. De volgende dag na het ontbijt beginnen we met de sloepenrol, brandrol en een dekrondje. Mijn nieuwe kwartiermeest heet Janwillem, hij oogt nog jong vergeleken bij andere kwartiermeesters dus dat vindt ik natuurlijk wel leuk. Maar al gauw blijkt een nieuw dilemma Janwillem weet natuurlijk niet wat we kunnen. Hoewel ik de meeste zeiloefeningen nu kan dromen, beginnen we weer als leek. Wanneer we om 11:00 vertrekken gaan we eerst 3 maal overstag. Dit zodat iedereen al een beetje vertrouwd kan raken met het schip. Er is weinig wind maar nu we wat verder op zee komen neemt deze langzaam toe. We zijn weer op zee en hoewel ik het in Lissabon nog wel een paar dagen uit had kunnen houden ben ik blij dat we wee op zee zijn. Weer bevrijd van de drukte van de stad en terug in tweestrijd met de natuur zeilen we richting Madeira. We zijn inmiddels 4 dagen onderweg in deel twee van de reis. 130 mijl van Madeira. We hebben wind gehad van windkracht 2 tot en met windkracht 8. Waarschijnlijk meren we een dagje aan in Madeira, maar je weet natuurlijk nooit hoe het gaat op een zeilboot. Als het weer omslaat vallen alle plannen in het water. Samen met Floortje help ik om de dag in de keuken met het avondeten. Pieter ging alleen deel 1 van de reis mee en is ondertussen al weer thuis, dus Daan kan wel wat hulp gebruiken. Verder zijn er weer dolfijnen en prachtige sterrenhemels met heel veel vallende sterren geweest. Rinus heeft me nog een paar sterrenbeelden geleerd. De zomerdriehoek en de zwaan, vooral de zwaan is erg mooi. Je herkent een zwaan zoals hij recht over je hoofd vliegt, met een lange nek en grote vleugels. Er staat een heldere volle maan aan de hemel. Op de topzeilen na staan alle zeilen op. Het maanlicht verlicht de zeilen een beetje waardoor ze mooi afsteken tegen het gitzwarte water. H in aan stuurboord doemt in de verte een lichtje op. Via het kompas schat ik hem op 230 graden. Even doorgeven aan de stuurman. Han bevestigt mijn ontdekking, de radar geeft aan dat het een boot is met een snelheid van 11 knopen. Een groot schip uit de beroepsvaart waarschijnlijk. Halverwege mijn wacht neemt de bewolking toe. Ik kom net van het roer en ga nu aan bakboord op de uitkijk staan. De boeggolven, veroorzaakt doordat de deining zijwaarts in komt, slaan kapot tegen de golven van de deining. Waarbij water tegen de wind in opstuift en als in slowmotion met de wind mee draait. Het is een surrealistisch zicht hoe opspattende water geleidelijk vaart vermindert en dan in tegen gestelde richting terug het water in valt. Er komt iemand van mijn wacht naar mij toe ,in de veronderstelling dat ik mij te pletter verveel, en vraagt of ik het nog wel naar mijn zin heb. Ik knik maar eigenlijk wil ik zeggen: ,hoe bedoel je, dit is toch prachtig'. Waarschijnlijk ervaarde hij zelf de schoonheid van het moment niet, maar ik geniet ook van deze momenten. Misschien wel juist van deze momenten, voortgedreven door de wind in stilte en duisternis.
Zo 15/12. Een storm teistert het schip, al een paar dagen brengen grote golven alles en iedereen uit balans. Het is voor leken onmogelijk om je voor te stellen hoe enorme golven zijwaarts onder het schip door rollen. Alles kost moeite. Liggen in je bed is een kunst op zich slapen haast onmogelijk. Doormiddel van een kussen onder het matras, leggen we onze matrassen schuin, waardoor je in een V-vormig gootje tussen de wand van het schip en je matras enigszins klem ligt. Wanneer je gepord bent probeer je op te staan zonder om te vallen. Hierbij je met twee handen vasthoudend aan alles wat je gewicht maar kan houden. Vervolgens houd ik me met een hand stevig vast terwijl ik met de andere mijn tanden poets. Nog suf van het slapen wordt ik alle kanten op geslingerd. Ik besluit het scheren maar even over te slaan. Wel ga ik douchen, dat is helemaal moeilijk niet alleen is het bijna onmogelijk te blijven staan, maar de straal water zelf gaat ook nog eens heen en weer. Na een tijdje goed mikken toch mijn hele lichaam te hebben gewassen ga ik, een paar blauwe plekken rijker, weer verder met mijn ochtend ritueel. Het ontbijt staat klaar. Eten en drinken kan niet tegelijk. Een hand voor het schip een hand voor je zelf, nu dus ook bij het ontbijt. De genen die zich op het randje van zeeziekte begeven lopen nu bij het zien van dit ritmisch verplaatsende ontbijt toch maar gauw naar buiten. Ondanks de antislipmatjes schuift er nog van alles heen en weer en wat dankzij de slipmatjes niet schuift valt om. Wanneer af en toe twee of meerdere golven met elkaar resoneren moeten we alles vasthouden. Af en toe komen er te veel dingen op je af om alles tegen te houden. Dus alsnog is er van alles over de vloer gegaan. Bovendien moet je zelf ook nog blijven zitten. Maar het buikje is weer vol. Lopen is een uitdaging en zonder vasthouden Russisch roulette. Zo erg is de deining nog niet geweest. Dit alles is erg vermoeiend en bij veel ouderen aan boord begint dit toch zijn tol te eisen. Er is dus steeds meer werk voor mij. Omdat ik veel fysiek werk verricht en slecht slaap wordt ik erg moe. Ik verzwak en loop een griepje op. Dat is even balen maar na een paar nachten goed bijslapen knap ik al snel weer op.
Ma 16/12. Ondertussen wordt het weer wat beter, de temperatuur wat hoger en de sfeer in de groep steeds beter. Na de derde storm beginnen we met twee gekneusde ribben en twee serieuze kopstoten erbij steeds meer op de Henry Dunant te lijken, zoals Rob het zo mooi onder worden bracht. Zelf speculeer ik over een gipsvlucht van Tenerife naar Amsterdam. De deining ebt weg. Madeira komt steeds dichterbij. Velen waaronder ook ik verlangen er naar om weer voet aan wal te zetten. Ik heb net heerlijk geslapen aangezien het schip enigszins stil lag. Door de patrijspoorten kan ik Madeira zien liggen. Voordat we gaan aanleggen wordt ik gevraagd om samen met mark via de M.O.B. (man over boord) boot aan wal te gaan om de trossen straks vast te leggen. Wanneer we net met Peter, hij brengt ons naar de kant, te water zijn gelaten begint het te gieten. Ondertussen ben ik er wel een beetje aan gewend. Wanneer je net gedouched hebt en schone kleding aan hebt getrokken gaat het natuurlijk regenen of je wordt geraakt door opspattend water. Maargoed het was leuk om even te doen. Nadat we nog even de gangway op zijn plaats hebben gebracht gaan we de kant op. Het is nog vroeg. Nadat we om de haven heen zijn gelopen en in het plaatsje zelf komen, gaan we eerst op zoek naar de markt. We hebben er al veel over gehoord Van mensen die al eerder op Madeira zijn geweest. Wanneer je binnenkomt wordt je verast door prachtige bloemen, lekker fruit en dergelijke. Achterin de markt is de visafdeling en daar zijn we toch wel heel benieuwt naar. Er staan verschillende soorten vis uitgestald. Het mooiste vind ik toch wel de enorme hompen tonijn. Toevallig komen we Daan en Kees tegen die al een flinke partij tonijn hebben ingeslagen. Na de markt besluiten we naar de kabelbaan te gaan, welke je de berg op brengt. Om vervolgens al wandelend door het bos weer af te dalen. Vanuit de lift kijk je over heel Funchal (het plaatje waar we aangemeerd hebben). Ook konden we een enorm cruiseschip naast de Eendracht zien aanleggen. Eenmaal boven aangekomen wacht ik vol verwachting op de wandeling. Madeira moet namelijk erg mooi zijn en al snel blijkt dat men niet heeft overdreven. Het is een prachtig bos met smalle paadjes, een riviertje, watervalletje, af en toe een karakteristieke kale rots en uitzicht over de oceaan. Het pad gaat op een gegeven moment over in Levada's. Doordat de bergen van Madeira zo'n 1850 meter hoog vrijwel altijd bedekt zijn met regenwolken. Stroomt er veel water uit de bergen naar beneden. De bewoners hebben hier gebruik van gemaakt doormiddel van smalle goten door de bergen die regenwater opvangen en over het eiland verspreiden. Al wandelend over dit irrigatiesysteem wordt het pat steeds smaller. Op een gegeven moment lopen we over een mini combiduct, waarbij de via over het aqua loopt, over het riviertje heen. De schoonheid van dit eiland doet mij verlangen hier te kunnen blijven om meer te kunnen verkennen en geniet van de natuur. Maargoed na een uur of twee lopen komen we weer in Funchal. Nadat we in een Lokaal restaurantje gedineerd hebben, moeten we terug naar de Eendracht want we gaan vertrekken. Mark en Ik Gooien de trossen los en worden samen met peter weer aan boord gehesen.
Zon 15 dec. De tocht van Funchal naar Grand Canaria belooft nog rumoerig te worden, de vierde storm steekt op. Momenteel help ik Daan in de keuken. Het schip gaat zo schuin dat de afwasmachine telkens sop lekt. Doordat het sop zich al snel over heel de keukenvloer verspreidt glijdt ik van de ene naar de andere kant van de keuken. Wat een hilarisch zicht oplevert voor degene die vanuit het dagverblijf mij telkens voorbij het luik zien glijden. Het waait zo'n 9 tot 10 knopen. Enorme plensbuien en vele bliksemschichten zie ik vanuit de keuken voorbij komen. Ik zie een beetje op tegen de wacht van vanavond. Tijdens mijn wacht gaat het lang goed. Overal om ons heen zien we bliksemschichten en grote regenbuien voorbij trekken. Lange tijd varen we er tussen door totdat we dan toch door een bui getroffen worden.
Wo 18 dec. Jaap spreekt mij aan wanneer ik naar mijn hut loop. In mijn hut legt hij uit dat we een brandoefening gaan doen en dat ik de slachtofferrol mag spelen. Dat vind ik natuurlijk prima. Zoals afgesproken ga ik na het ontbijt richting mijn hut. Ik plak een papiertje op de buiten kant van de waterdichte deur waarop een indicatie staat om wat voor soort rookontwikkeling het gaat. Vervolgens laat ik met een speciale sleutel het brandalarm afgaan, ga ik mijn hut in en doe de deur op slot. Terwijl ik op met bed lig hoor ik op de gang mensen met perslucht naderen. Er wordt gecorrespondeerd via walkietalkies en hard aan mijn deur gerammeld. Na een tijdje gaat de deur open, zaklantaarns gaan op zoen naar teken van leven. Persoonlijk geniet ik rustig van het schouwspel totdat Marco met een harde tik in mijn gezicht kijkt of ik bij bewustzijn kom. Ik hou een briefje vast waarop staat dat ik bijna geen bloeddruk heb en bijna niet adem. Hierop wordt besloten mij de hut uit te dragen en op de gang probeert Piet met perslucht mij weer tot bewustzijn te brengen. Wanneer ook dat niet lukt wordt besloten om mij op de brancard te leggen. Na flink wat botsen wordt ik buiten neergelegd waarna Daan besluit om mijn brandwonden wat af te koelen met een tuinslang. Waarop ik natuurlijk meten weer bij bewustzijn ben en in de tegenaanval ga!
do 19 dec. Op Grand Canaria aangekomen houden we een barbecue. Heel gezellig en er kan gezwommen worden. Voordat we aankwamen hebben al mooi weer gekregen. Nadat de storm ging liggen werd het steeds warmer. Nu op een strandje van Grand Canaria is het zo'n 25 graden. Heerlijk, dit hebben we wel verdient na 4 stormen. Na een middag op het strand gaan we weer terug aan boord om de reis naar Tenerife voort te zetten. Maar eerst is er nog wat tijd om te spelen. Marco en peter zitten in de M.O.B. boot en gaan aan een lijn achter de boot hangen. Een zwakke variant op waterskin maar wel leuk.
Za 21 dec. Hans is jarig en dat wordt gevierd met een lekkere apfelstrudel en een cadeautje, een eendracht T-shirt Onderweg komen we nog een klein zeeschildpadje tegen. Ik zie hem nog net onder water duiken waarna hij diep in het water verdween. 's Avonds komen we aan in Santa Cruse. De hoofdstad van Tenerife. We gaan niet meer van boord want het is weer captains dinar. Na heerlijk gegeten te hebben Halen we dit keer, met een iets grotere groep, fles 13. Het is heel gezellig en we luisteren wat naar de Mamma's en de pappa's. Toch wel erg brak gaan we de volgende ochtend de stad in. Santa Cruse is eigenlijk niks meer dan een grauwe drukke stad. Hoewel het er wel erg gezellig kan zijn, is het maar een lelijk plaatsje. Wat wel heel erg mooi is, is het park van Santa Cruse, zeker het bezichtigen waard. Het park is een enorme botanische tuin met mooie fonteinen en beschutte hoekjes. Hierna gaan we al snel weer terug aan boord. Het is zo'n 28 graden en ik besluit te gaan zwemmen. Lopend over de massieve kademuur van de haven, op zoek naar een plekje waar ik kan zwemmen, kom ik een aantal vissers tegen. Ik vraag naar een plek waar ik kan zwemmen maar Engels verstaan ze niet en Spaans spreek ik niet dus dat schiet niet echt op. In een hoekje van de haven zie ik dan eindelijk een mogelijkheid om het water in en uit te kunnen. Terwijl ik van de grote betonen blokken, die als golfbrekers dienen bij storm, afdaal schieten overal krabben weg. Sommige van deze gitzwarte beestje zijn groot genoeg om me te imponeren maar een echte Zeeuw let niet op een krabbetje meer of minder. Ook al zijn het er hier dicht op elkaar zeker honderd. Zoals het hoort zijn ze bang en zoeken ze beschutting tussen de betonblokken. Het water zelf blijkt vol te zitten met zee-egels. Maar ik heb me zo verheugd op een frisse duik, de thermometer geeft 28 graden aan, dat ik er toch maar gewoon inspring. Heerlijk maar al snel blijkt dat in niet voorniks een beetje ongerust was over hoe ik weer op de kant kom. Hier vanuit het water is dat blok waar ik af kwam toch wat hoger en steiler dan ik dacht. Ook moet ik oppassen voor die zee-egels. Uiteindelijk kost het me dan wat schrammen, maar ik ben weer op de kant. Tevreden keer ik terug aan boord. Na de uitreiking van de certificaten door Jaap, krijgen Floortje en ik als bedankje een Eendracht T-schirt van Daan.
Ma 23 dec. Na het ontbijt is het dan zo ver. De tassen zijn al gepakt en we nemen afscheidt van de genen die aan boord blijven. Dan is het instappen in de bus op weg naar het vliegveld van Santa Cruse, vanwaar we naar Amsterdam zullen vliegen. Het was een prachtige reis. Ik heb ervan genoten. Zeilen met de Eendracht is een aanrader voor iedereen. Slavenkas Zierikzee bedankt voor een onvergetelijke ervaring.
|
|
 |
|
|
|
|
| Laatste wijziging din 20 IV 2004