|
Reisverslag 15-7-2005
t/m 28-7-2005 Cherbourg-New Castle
s’morgens toen de
wekker afging schrok ik zenuwachtig wakker. Vanavond was het zover. Ik
zou met de “eendracht” gaan zeilen. Ik ben rond 4 uur van
huis vertrokken.
In Utrecht afscheid
genomen en de bus ingedoken. Ik zag heel veel verschillende mensen in de
bus zitten. Had er ook even een hard hoofd in of er wel mensen tussen
zouden zitten waar het mee zou klikken. Maar een paar uur later en een
paar flessen wijn werd het al erg gezellig in de bus. Rond 7 uur
s’morgens kwamen we aan in Cherbourg.
Ik wist niet wat ik zag
wat een super mooi schip. Na de ochtend zijn we met een groepje de stad
gaan verkennen. Er lagen wel meer dan honderd zeilschepen in de havens.
Het was een mega mooi gezicht. Rond 3 uur zijn we met zijn alleen naar de
MIR gegaan. Een Russisch zeilschip waar we ook benedendeks mochten
kijken.
s ’avonds op een
terrasje genoten van het vuurwerk en toen onze hut in.
De volgende dag werden
we om zeven uur al wakker gepord en om half acht ontbijten.
Rond 10:00 uur werd de
sloepenrol en het vieren en spannen van de bakstag geoefend.
Tegen 4 uur werden alle
zeilen gehesen en we vertrokken uit Cherbourg.
Het was hard werken
zeker als je nog nooit gezeild had moest je goed opletten.
Maar jammer genoeg stond
er helemaal geen wind en hebben we na een uurtje de zeilen weer moeten
strijken.
Op maandag hadden we de
zeilen weer gehesen en het zeilen ging met een knoop of 45 goed. We zijn
achterlangs The Isle of Wight gevaren en bij Yarmouth voor anker gegaan,
samen met de Christian Radich en later kwam de Asgard II er ook nog bij.
We hadden s’avonds
een barbecue op de Christian Radich en dat was heel gezellig.
Rond 9 uur brak er wel
een beetje paniek uit. Het anker was aan het krabben, dat betekende dat
we veel te dicht bij de kust kwamen. Na een half uurtje overleg zijn de
drie schep uit elkaar gegaan. Op de Asgard II waren nog mensen van de
Eendracht en niet te vergeten onze biertap stond nog op de Christian
Radich. Met watertaxi’s is alles en iedereen weer op de goede boten
beland.
De volgende dag werd ons
verteld dat we die dag een rondleiding konden krijgen op de Isle of
Wight. We gingen in 2 groepen met een bus de rondrit maken.
Het was erg mooi en in 2
uur tijd hadden we bijna het hele eiland gezien.
Vooral de Needles waren
een echte bezienswaardigheid. Dat waren rotsen die in zee waren gevallen.
Na het avondeten rond 6
uur vertrokken we van Isle of Wight richting Whitby.
De scheepsarts had ons
ingelicht over de pilletjes die we in konden nemen tegen zeeziekte.
En dit bleek al snel
geen overbodige luxe te zijn. Bij ongeveer windkracht 5 á 6 kregen we
golven van 4 á 5 meter.
Er kwamen steeds meer
mensen aan dek.
We hebben een leuk stuk
kunnen zeilen maar de laatste dag was de koers recht tegen wind in en moesten
we de zeilen strijken en op de motor verder.
Tot het laatste moment
was het spannend of we met het goede tij aan zouden komen en of de golven
het toe zouden laten om de haven van Whitby binnen te kunnen varen.
Rond half 6 was de
ideale situatie gecreëerd, honderden mensen stonden op de kade en met
luid applaus werden we ontvangen. De eerste avond was meteen al raak, een
gezellige Engelse pub was goed voor Guiness en Strongbow. Wanneer je
vervolgens uit de kroeg terug komt om te slapen, moet je niet langs het
dagverblijf komen.
Dan wordt het je door de
crew onmogelijk gemaakt. Uiteindelijk lig je pas twee uur later op bed.
Na een veel te korte nacht werden we om half acht gepord om schoon schip
te maken. Rond half een kwamen de eerste bezoekers aan boord. Er zijn
ongeveer 1500 mensen aan boord geweest. Aan het einde van de middag zijn
we met een groepje Fish en Chips gaan eten, want dit moet je toch gedaan
hebben als je in Engeland bent.
Conclusie: een keer is
echt genoeg. Die avond waren we bij de plaatselijke jachtclub uitgenodigd
om het vuurwerk te komen bekijken vanaf hun balkon.
En ook hier smaakte het
bier prima. Na een nacht waarin er veel te weinig was geslapen moesten we
ons van onze sportieve kant laten zien. We hadden een slaapzakkenrace die
deel uitmaakte van de zevenkamp. Een ander onderdeel werd later die
ochtend uitgevoerd, wat uitliep op een groot watergevecht. Dit gevecht
werd bekeken door de vele toeschouwers die vervolgens zelf aan boord
kwamen tijdens de tweede dag open schip.
s’avonds rond 6
uur zijn we uit Whitby vertrokken. We zetten koers naar New Castle.
Rond half acht waren we
daar aangekomen en we lagen aangemeerd naast de “Prins
William”. We hebben die dag New Castle verkend en s’avonds
werd dit afgesloten met Captains dinner. Tijdens Captains dinner hebben
we de gênante dingen, die gebeurd waren, nog eens boven tafel gehaald en
we hebben enorm veel lol gehad.
De volgende dag zijn we
met een groepje naar een zwembad geweest en hebben daarna nog genoten van
een rondje sauna. Toen we terug waren op de Eendracht gingen we ons
klaarmaken voor de crewparade. Iedereen ging helemaal in het oranje.
Pruiken op en materiaal
om veel lawaai me te maken.
We kwamen aan bij de
crewparade. Iemand liep voorop met de Nederlandse vlag. Het leek net de
olympische spelen. Allemaal mensen met verschillende nationaliteiten.
Een mega ervaring om dat
allemaal bij elkaar te zien. Toen we terug aan boord kamen was het rond 7
uur. We waren allemaal gebroken, maar we moesten ons klaarmaken voor de
crewparty. Ook die avond was erg gezellig. Er was ook een bandje en die
speelde heel goed.
De volgende morgen
werden we om 7 uur gepord. We moesten voor 11 uur onze spullen gepakt hebben
en onze hut schoongemaakt hebben, toen dat achter de rug was dronken we
ons laatste biertje op de Eendracht. Het afscheid met de achterblijvers
viel toch een beetje zwaar. Je hebt tenslotte 2 volle weken met elkaar
doorgebracht.
De reis naar huis was begonnen.
Een uurtje was het rijden naar de Ferry.
Aan boord van de ferry
was het erg luxe, we hadden een super mooie hut met heerlijke bedden. De
reis naar Ijmuiden duurde ongeveer 14 uur. Daar stond m’n vriend
met op te wachten en moest ik afscheid nemen van alle leuke mensen die ik
ontmoet had op de Eendracht.
Dat was het dan, een
super ervaring die ik voor geen goud had willen missen.
Als laatste wil ik
“de slavenkas” heel hartelijk bedanken dat ik in de
gelegenheid ben gesteld deze reis te mogen doen.
Het is een ervaring dat
me mijn hele leven wel bij zal blijven.
Het was onvergetelijk!
Bedankt
Daniëlle
|
| Laatste wijziging zat
26 XI 2005