|
Reisverslag
Tall Ships Race, Eendracht.
Donderdag 16 juli we vertrekken met een bus vanuit
Rotterdam. Best wel spannend ik ken nog helemaal niemand. Eenmaal in de
bus wordt er een tijdje gepraat en stel ik me voor aan een paar mensen,
de verdere reis slaapt bijna iedereen.
Eenmaal in St. Malo aan gekomen zijn we een uurtje te
vroeg op de Eendracht, met als gevolg dat de vorige bemanning er nog is
en zelfs slaapt. Dus eventjes wachten, maar nadat het ontbijt ons wordt
voorgeschoteld is het een stuk minder erg om te wachten. Rond een uur of
9/10 mogen we onze hutten gaan bekijken en inrichten. Ik slaap in een hut
met nog 3 jongens, Joris, Chris en Breyten, ook bleek ik met hun in de
Rode wacht te zitten, natuurlijk niet met z’n vieren, de wacht bestond ook
nog uit Niels, Marieke en onze kwartiermeester Huug. Het lijkt een kleine
wacht, dat was het ook, er zouden nog 25 Ghanezen komen maar die mochten
Frankrijk niet in ofzo. Dus we waren iets onderbemand maar het kwam
uiteindelijk allemaal goed.
De eerste dagen lagen we nog stil in St. Malo, hier
waren allerlei spelletjes georganiseerd voor ons en voor het grote
publiek, ook konden we natuurlijk de stad gaan verkennen en onveilig
maken. Verder waren er ook nog op de meeste schepen “open schip” dit
betekend dat je op de schepen kon gaan kijken, er waren zoveel schepen
dat ik ze niet allemaal gezien heb, maar de grootste en meeste begeerde
heb ik wel kunnen bezoeken, onderandere het ruim 100 meter lange Dar
Mlodziezy, en een van de oudste schepen de Sagres.
Vrijdagavond was er een georganiseerd eten voor de
bemanning van alle schepen. Met daarop volgend de Crew Party, dit was een
soort van disco en was niet echt mijn ding, dus ging ik maar wat vroeg
slapen.
Zaterdagochtend en middag kon je weer dezelfde spelletjes
doen, dit waren en wel zoveel dat je 2 dagen andere spelletjes kon doen.
En we hebben weer een beetje rond de stad gelopen en schepen bekeken.
Om 4 uur moesten we weer terug aan boord zijn om ons
voor te bereiden op de Crew Parade, dit is een parade waar alle bemanning
aan meedoet om de stad te bedanken dat de Tall Ships in de stad mochten
komen. Tijdens zo’n Crew Parade lopen de meeste schepen allemaal netjes
in een uniform, wij liepen in oranje t-shirts en probeerde met trommels,
toeters en onze jel zo veel mogelijk herrie te maken. We vielen ook wel
heel erg op in onze oranje tenues.
Na de parade waren en nog wat praatjes van belangrijke
mensen maar op het plein was het daar veel te warm voor en gingen we na
een paar van die mensen gehoord te hebben op het schip wat drinken en
eten. Later op de avond, rond een uur of 11, barste er een geweldige
mooie vuurwerk show los. Het was niet alleen schitterend vuurwerk maar
ook grootse lichteffecten en muziek. Het was in 1 woord geweldig.
Zondag, de dag dat we naar de start bij Torbay moeten
gaan varen, wij vertrekken als een van de laatste uit de haven en moeten
flink doorvaren om op tijd bij de start te komen. Maar voor het zover was
moet natuurlijk de boot nog even vaar klaar gemaakt worden. Nog even
schoonmaken, wat extra zeiltjes aan de stagen vast maken. Wat veel
bekijks opleverde toen ik om de punt van de boegspriet de buitenkluiver
vast zetten. Om 4 uur was het dan eindelijk zover en kwam de loods aan
boord die ons uit de haven loodste. Eenmaal in de sluis kwamen er zoveel
mensen kijken dat het bijna eng was. Toen wist ik nog niet wat me te
wachten stond buiten de sluis. Hier voeren misschien wel 100 bootjes met
ons mee en rond ons heen om ons uit te zwaaien, dit was wel misschien wel
het mooiste moment van de vakantie, en dat al na 3 dagen op de boot.
De eerste dag/nacht voeren we alleen op de motor de
wind was ongunstig en we moesten haast maken om bij de start te komen.
Maar toen het eenmaal ochtend was hezen we de zeilen en kwam het schip een
stuk stiller te liggen wat weer gunstig was voor mij en de andere die
zeeziek waren geworden. Na nog de hele ochtend en middag gezeild te
hebben en nog een paar keer geoefend hadden met overstag gaan kwamen we
heel dicht bij de startlijn. Het was op dat moment heel erg mistig en we
konden dus heel weinig zien, dat was heel jammer want op de radar zagen
we dat er rond om ons heen wel een 50 schepen waren. We hadden ze wel
gezien in de haven, maar met gehesen zeilen is het toch een heel ander
gezicht.
16.00 uur, het start schot, we zijn net bezig met
overstag gaan, in dichte mist. Hierna gaan we met hoge snelheid richting
het eerste Waypoint, we liggen zelfs even eerste!!!
Helaas bleef de wind niet gunstig voor ons en zakken
we weg in het klassement. We zijn geografisch 5e bij het
waypoint en met alle handicaps die er worden gegeven mee gerekend zijn we
zelfs 12e.
Door de mist is er niet veel te doen, een enkele keer
moeten we overstag, verder draaien we onze wachten, en slapen we vooral
veel, dit door de onregelmatige wachten die dag en nacht door gaan. Dit
was na een paar dagen heel gewoon en sliep ik een stuk minder.
Woensdag was de mist helemaal weg getrokken en konden
we goed om ons heen kijken, zee, zee en nog is zee en toch een
schitterend uitzicht. We zijn nu pas 3 dagen aan het varen en we zijn 6
dagen samen en ik heb het idee dat ik de mensen aan boord al jaren ken. Dit
zegt wel iets over de sfeer aan boord, voor de mensen die het niet
snappen, het was geweldig.
Donderdag. Dolfijnen aan bakboord!!! Iedereen in
sneltrein vaart naar bakboord om de dolfijnen te zien, een schitterend
gezicht. Vooral het springen en het spelen met de boot.
De rest van de dagen veranderde er niet veel aan
boord, de zon bleef schijnen en de wind zwakte helemaal af. Dit was heel
jammer, maar hierdoor hadden we wel lekker veel tijd om op het dek in het
zonnetje te liggen, een schaaktoernooi te houden en een enorm
watergevecht.
Verder waren er nog 3 verjaardagen aan boord, dus 3
traktaties, eerst van Charlotte, die heel lekkere koekjes had gekocht.
Daarna Niels, die het pas na 3 uur wacht duidelijk maakte dat hij jarig
was, gelukkig hadden we Frans, de kok, die speciaal voor Niels brownies
bakte, lekker!!! Als laatste hadden we Rob, en Rob wilde speciaal
pannenkoeken eten, dus zo gezegd zo gedaan, er werden overheerlijke
pannenkoeken gebakken. Gelukkig hadden wij die nacht de “hondenwacht”,
van 00.00 tot 04.00 uur, normaal gesproken zijn er voor die wacht
tosti’s, moesten we wel steeds zelf maken maar goed ze waren, voor deze
keer hadden we met z’n alle lekkere pannenkoeken!!
Als jullie nu soms denken dat alleen de pannenkoeken
heerlijk waren, dat was niet zo, al het eten dat we kregen was
overheerlijk.
We zijn nu ook eindelijk bij het 3e
waypoint, eindelijk is het nog een rechte lijn naar Lissabon toe. Helaas
is de wind nu variabel 1 tot 3 en komen we bijna niet vooruit, we gaan
zelfs stukjes achteruit… En als je denkt dat we nu er geen wind is rustig
op het dek kunnen gaan liggen en van het zonnetje kunnen genieten, heb je
het helemaal fout, we gingen nog een keer zo vaak overstag dan dat we al
deden, om ook maar elk zuchtje wind in de zeilen te kunnen opvangen. We
worden zelfs een keer een uur eerder gepord om overstag te gaan, en dan
is na een nacht hard werken niet echt een pretje. Wel kunnen we overdag,
tenzij er wacht gelopen moet worden, lekker in het zonnetje liggen en
bruin worden. De meest ideale plekjes, op het bovendek en tussen de
opgevouwen zeilen zijn al vlug vol.
Uiteindelijk na 11 dagen op zee te hebben gezeten komt
Lissabon in zicht. Het is nog vroeg in de ochtend als er land te zien is.
Na een goed ontbijt is het aan ons om de Eendracht over de finish heen te
varen. Het wordt vlak voor de finish nog spannend of wij, als rode wacht
de finish passeren, maar 5 minuten voordat onze wacht er mee stopt, en
nadat ik 2 uur achter het roer heb gestaan is het dan eindelijk zover, we
passeren de finish. Yes, eindelijk zijn we dan binnen na heel lang min of
meer rond dobberen langs de Portugeeskust. We moeten nu nog wel een stuk
varen naar de haven maar dit is lang nier meer zo spannend, wel moeten we
ons nog even diep inspannen bij het laten zakken van alle zeilen. Het
binnen varen in de haven is een stuk makkelijker op de motor.
Als tegen het eind van de middag de Loods aan boord
komt mogen we de haven in, we liggen naar een Spaans marineschip, althans
de was de bedoeling, door een beetje lullig gedrag van de Spanjaarden is
het niet mogelijk aan te meren. Dus hebben we een nachtje voor anker
gelegen in haven. Niet zo heel erg, nu konden we lekker op ons zelf
barbecuen en een feestje bouwen zonder dat er mensen op ons neer keken
vanaf andere schepen.
De volgende dag krijgen we te horen dat we naast een
ander schip mogen liggen, de Dar Mlodzyzie, een Pools marineschip,
hiernaast lijkt de Eendracht maar een klein bootje. Toen we daar eenmaal
lagen mochten we met zijn alle Lissabon in, we hadden nog wat pasjes
gekregen voor onder andere gratis openbaarvervoer. Ik ben met een groepje
de stad in gegaan en we hebben beetje rond gekeken, we zijn met een tram
helemaal een berg op geweest, een prachtig uitzicht over de stad en de
haven heb je daar. Het is op zich een best mooie stad, ik had me er
alleen iets meer van voorgesteld maar goed dat kon de pret niet onderdrukken.
Vrijdag, de min of meer laatste dag op de boot, we
gaan nog een beetje bootjes kijken in de haven, nog een toeristenreisje
door de stad en wat relaxen op de boot. S’middags is de Crewparade, we
hebben enorm veel water bij ons, het is namelijk super warm en we staan
midden op een plein waar de zon recht op staat de schijnen, geen pretje.
Na een stuk door een van de hoofdstraten te hebben gelopen komen we op
het grootste plein van Lissabon waar de prijzen worden uitgereikt. Helaas
hebben wij geen prijs binnen weten te halen, maar door veel te zingen
maken we er samen met alle andere Crewleden, uit verschillende landen,
een groot feest.
S’avonds zijn we met z’n alle welkom op de Crewparty,
deze was wel heel gaaf. Er was een Dj die bijna alle bemanning aan het
dansen kreeg op een speciaal voor ons afgezette openlucht disco. Samen
met de crew van een aantal Belgische schepen hebben we er een top avond
van gemaakt. Terug op de boot gaat iedereen snel naar bed, morgen is nog
een lange dag.
Zaterdag ochtend werden we alweer op half 8 gepord
voor het ontbijt. Iedereen is nog duf van de Crewparty, maar na het
schoonschip maken is iedereen weer wakker en kunnen we die middag met al
onze tassen naar de bus lopen die ons naar het vliegveld zal brengen.
Eenmaal op het vliegveld gaat het allemaal best snel, in een mum van tijd
zitten we op Mallorca daar hebben we helaas ander half uur vertraging.
Buiten was het daar 40 graden en we zitten dus gebakken aan de stoeltjes
op in de vertrekhal. Na nog een lange vlucht naar Amsterdam komen we daar
aan en worden we ontvangen door onze ouders en worden we weer opgesplitst
en gaan we op huis aan.
Slavenkas, Enorm bedankt dat ik dit zo heb mogen mee
maken, ik zal dit nooit meer vergeten.
Sebastiaan
|
| Laatste wijziging dinsdag
15 VIII 2006