voorpagina > verslag 2007

	Vrijdag 6 juli stappen we op de bus bij Rotterdam na een tussen stop bij Utrecht om nog wat mensen op te pikken verder naar Groningen. Waar we gelijk onze 1^e rookpauze houden weliswaar in de regen maar het was voor velen al wel nodig. We hadden hier bij vertrek een klein technisch probleempje met de bus waar de chauffeur blijkbaar niet van wist, de achterdeur van de bus wou niet dicht. Reden we daar door Groningen met een open deur en omdat ik daar boven zat vond het toch wel een aardig idee als die deur dicht zou gaan. Maar na een aantal keer roepen kreeg de chauffeur in de gaten, dat er iets mis was en ging de deur dicht. En konden we weer verder op weg naar Århus na nog een rook/plas pauze onderweg kwamen we eindelijk aan na ruim 12 uur in een bus gezeten te hebben. Maar toen waar ligt ze eigenlijk? Met zoveel Tall Ships is zoeken ook niet gemakkelijk. Na even zoeken ja hoor daar was ze, ze bleek om de hoek te liggen en nu snel allemaal die bus uit! De bemanning stond al op ons te wachten en de vorige groep was nog aan boord dus nog ff gezellig kletsen voordat zij de bus weer in gaan op weg naar huis. Nadat we zijn ingedeeld in de hutten ik slaap met nog een meisje Eline. Voorlopig is onze witte wacht nog wat klein Tonneke onze kwartiermeester, Chris haar assistent, Eline en ik. Maar versterking is onderweg maar deze komen morgen pas aan. ’s Avonds de crewparty waar naar ons idee heel Århus bij probeerde te zijn. Brian Adams speelde op het feest (Voor de cultuur barbaren onder ons die niet weten wie of dat hij is Google hem even of “The summer of 69” zijn grootste hit naar mijn idee of vraag het aan je ouders…). Daarna kwam het vuurwerk waarbij aan dek van de Eendracht op de 1^e rij lagen. Tegen over ons op de kade werd namelijk alles afgestoken. Nog eventjes na staan praten aan dek en dan naar bed toe. De volgende morgen kwamen onze versterkingen, Kenny uit Denemarken de clown van onze wacht. En 4 jongens uit Groenland echt inuits ofwel eskimo’s. Ik zal nu voor de grap hun namen hier neerzetten en mogen jullie een poging doen om ze uit te spreken. Marius, dat is een gemakkelijke nu de rest, Pilutannguaq, Kaaleerannguaq en Nuaaraq. Wij noemende ze voor het gemak Pilu, Kees en Nuka. En ook daar luisterden ze naar ze zagen zelf ook in dat deze namen voor ons te moeilijk waren. Zo rond 13.00 gingen de trossen los op naar de sail waar we onder leiding van Ruben de yell hebben gedaan erg gelachen maar na 20 minuten yellen en oefenen doen je handen zeer van op de verschansing slaan en je keel van het schreeuwen. Op naar de start die zuid west van Zweden lag, onder de brug door bij Kopenhagen. Waar onze stuurlui tot de conclusie kwamen dat ik daar niet erg van onder de indruk was dit was toch iets bijzonders. Dat is het ook als je dit nog niet eerder gedaan hebt zei ik maar ik heb dit al meerdere malen gedaan en ’s nachts is het mooier dan overdag vind ik. De brug bij Kopenhagen Waarna dus alle stuurlui en kapitein wisten dat ik alleen meer ervaring had in deze gebieden dan zij allemaal bij elkaar. En of ik dan eventjes kon kijken naar de route die ze hadden uitgekozen voor de race. Die op mijn aanwijzingen nog maar een beetje gewijzigd is waardoor het aantal te zeilen mijlen weer een beetje omlaag ging. We zijn goed gestart op de 10^e juli als 3^e gingen we over de lijn. Maar helaas hadden we bijna gehele race geen wind goed 3 later de 13 gingen we de finishlijn over (17^e van de 19 helaas). Bij Tallinn zijn we naar binnen gegaan waarbij ik aan het roer mocht staan. Wat ik uiteindelijk met alle vertrekken en aankomsten heb gedaan tot het weer tijd was om naar huis te gaan. Aankomst in Tallinn ’s Avonds in Tallinn is een deel van de jongeren gaan stappen en wat stelletjes slopen van boord om heel andere dingen te doen ik ben met nog een paar anderen aan boor gebleven beetje kletsen en een spelletje kaarten in de theetuin erg gezellig! De volgende morgen met Tonneke en Julia de assistent kok boodschappen wezen doen dat was wel nodig want we waren door het brood heen. Daarna zijn we een rondje wezen wandelen door het oude centrum van Tallinn waar een grote folklore markt feest was erg mooi om te zien wat mensen daar nog allemaal met de hand maken. ’s Avonds was er een punch party aan boord van de Lord Nelson. Dit schip is speciaal uit gerust en gebouwd om met gehandicapten te zeilen. Ze varen hier met blinden mensen in rolstoelen mensen die ledematen missen. En ik moet zeggen ik heb echt bewondering voor wat deze mensen doen! Nadat iedereen een beetje tipsy weer op bed lagen werden we al weer wakker gemaakt het was tijd om weer te gaan varen! Trossen los, loods eraf, zeilen zetten en op naar Helsinki. Er moest al snel weer gereefd worden vanwege nog al veel wind zo heb je geen wind zo heb je teveel wind. Helaas vielen al snel de 1^e slachtoffers aan zeeziekte het overgrote gedeelte van de jongeren lagen op bed met een combinatie van een kater en zeeziekte waarna het dek hoofdzakelijk door de witte wacht gerund werd maar ook wij hadden 2 zieken Kenny lag groen op een bankje buiten en Eline lag te kooi. Gelukkig voor de meeste liggen we een stuk rustiger als om 17.00 de zeilen weer naar beneden gaan en liggen we na een zeer indrukwekkende binnenkomst (tussen allerlei eilandjes door met forten) om 19.00 vast. Binnenkomst Helsinki En ja als je in Helsinki bent moet er natuurlijk gestapt worden! Helaas ging dit plan niet door omdat je 18 of ouder moet zijn in Finland om een bar binnen te mogen en sommigen nog niet eens 16 waren zijn we maar weer terug gegaan naar boord en daar een klein feestje gebouwd. Waar besloten werd dat er de volgende avond een feestje aan boord gehouden zou worden. De volgende morgen de hele haven van Helsinki afgelopen met zijn drieën om alle andere Tall Ships uit te nodigen voor het feestje. ’s Middags ben ik met de meiden van de Rode wacht wezen winkelen en een hele oude kerk bezocht. Tijdens het feest heeft de bootsman van de Standard een show weggegeven gelukkig wel op de wal hij deed jongleren met stalen gewichten van 5, 10 en 20 kilo. Er waren er nog een paar van de Eendracht die dat ook dachten te kunnen maar die moesten toch toegeven dat het te zwaar was. Verder ook nog een wedstrijdje touwtrekken gehouden. Na het feestje snel opruimen en naar bed, de volgende morgen er weer vroeg uit om alles te soppen en het ruime sop te kiezen naar Kotka. Onderweg nog een oefeningetje gedaan met de andere assistent kokJ <Kok slaapt/Kok op brancard> Waar we de 19^e om 06.00 aankwamen als een van de laatste maar ja wij hadden ook Tallinn en Helsinki gezien wat de meeste anderen niet gedaan hebben. ’s Middags was crewparade na een hele morgen spelletjes gespeeld en wezen raften. Met de crewparade hebben we de krant gehaald blijkbaar was dat zooitje ongeregeld uit Nederland wel grappig. Na de parade werd er verzameld op een heel groot plein waar wat geluld werd door mensen die zichzelf graag hoorden praten werden er ook verschillende prijzen uitgedeeld. Waaronder ook aan de Eendracht niet voor onze prestaties tijdens het zeilen maar wel omdat we het meest milieu bewuste schip waren tijdens de race. Nadat de crewparty was afgelopen met een grote groep nog zitten na praten over de afgelopen 2 weken waarin iedereen de Eendracht zijn thuis noemde. Was het tijd om op de bus te stappen die ons naar het vliegveld zou brengen vanwaar we naar Amsterdam gevlogen zijn waar onze wegen weer scheiden. Tot we weer bij elkaar komen op de Eendracht. De volledige route van de races 2007 Het was een gave reis!! Volgend jaar weer?? Monique				Stuur mail Home

< /CENTER>

©2002-2006 Slavenkas Zierikzee  |  stuur e-mail |  Laatste wijziging dinsdag 15 VIII 2006