Reisverslag jongerenreis met de Eendracht
door: Sofie van den Ende
18 augustus 2013
Mijn opa was stuurman
op de grote vaart. Hij had prachtige verhalen over al zijn reizen en
ervaringen en vertelde daar met veel liefde over. Van hem heb ik veel
dingen over een boot, het zeilen en de scheepvaart geleerd. Wat het
verschil tussen bakboord en stuurboord is, kan ik door hem aan iedereen
door vertellen. Ook vertelde hij dat wanneer ik zeeziek zou zijn, ik
beslist een aardappel rond mijn nek moest hangen of als het even meezat
onder een bloeiende kastanjeboom moest gaan staan. Helaas is mijn opa dit
jaar overleden. Maar wat had ik hem graag over mijn reis op de Eendracht
willen vertellen en hem vooral willen vertellen dat de tips van de
aardappel en de kastanjeboom, bij mij echt niet hebben geholpen!
Op zaterdag 17 augustus
werd ik ‘ s avonds in de haven van Scheveningen verwacht. Ik dacht dat we
meteen zouden gaan varen en een spannende nacht tegemoet zouden gaan.
Helaas was dit iets te “voortvarend” gedacht. Het bleek te hard te waaien
en te veel uitleg om die nacht nog uit te varen. Dat betekende een extra
nachtje in haven van Scheveningen. Gezellig hebben we met de hele groep
jongeren vuurwerk gekeken op de boulevard van Scheveningen en zijn we
vroeg gaan slapen. Want ja, de wekker op de boot ging de volgende morgen
erg vroeg!
De volgende morgen
waaide het ongeveer windkracht 5. Dat is aan land goed te doen. Op zee is
dat echter anders! Nog voordat we de haven van Scheveningen uit waren gevaren,
voelde ik mijn maag al gevaarlijk tekeer gaan. Dat werd niet minder toen
we midden op zee waren. De golven waren hoog en de boot deinde op en
neer. De gehele ochtend heb ik met veel andere jongeren op het schip,
gefascineerd naar de horizon zitten staren. Ik kwam er gelukkig snel
achter dat veel eten, praten en lachen goed hielp. En ook de pleister
achter mijn oor, die ik smekend bij de huisarts had gehaald, werkte na
een paar uur fantastisch. Ik heb die middag besteedt aan het leren van
knopen, zeilen hijsen en van het uitzicht genieten.
Nu is het vroeg in de
avond en lig ik in mijn kooi. Zachtjes word ik in slaap gedeind door de
Eendracht. Het geluid van de wind rond de boot maakt mijn oogleden zwaar
en het bed, dat heerlijk ligt, doet de rest van het werk. Ik bedenk me
dat ik sinds jaren niet zo vroeg in mijn bed heb gelegen. Vannacht draait
onze wacht de Hondenwacht (00.00 tot 04.00 uur). Ik hoop dat als ik
wakker word, ik de kust van Engeland zal zien. Of we daar ook aankomen is
een tweede vraag, want aan het einde van de wacht gaan we over stag!
19 augustus 2013
Vannacht heb ik samen met de
Blauwe wacht, de hondenwacht gedraaid. Deze wacht wordt als een van de
vervelendste wachten gezien. Ik vond het zelf een hele ervaring en juist
erg leerzaam. Helaas was vannacht de wind volledig weggevallen en konden
we niet meer met gehesen zeilen varen. De motor ging aan en in de
stuurhut konden we zien dat we steeds een stukje dichter bij Engeland in
de buurt kwamen.
Ik heb geleerd hoe ik
brand en lekrondes moet lopen. Hierbij doorloop je ’s nachts (zo zacht
mogelijk!) alle kruip en motorruimtes. Hier check je het vertrek op geur,
water, olie en brand. Er waren plekken op het schip, waar ik dacht nooit
te zullen komen. Vannacht was een hele speurtocht, naar alle onbekende ruimtes
op het schip.
Mijn favoriete taak op
het schip is om na een lange wacht, de nieuwe wacht te mogen wakker
porren. Dit betekent dat je langs de hutten gaat, om alle mensen van de
nieuwe wacht wakker te maken. Vannacht heb ik dat blijkbaar veel te zacht
gedaan, want op het tijdstip van aanvang, stond de gehele wacht nog niet
buiten. Ik moest het volgens een aantal jongens van de wacht, veel harder
en duidelijker doen. Vanavond draai ik weer een dienst en zal ik ook
diezelfde wacht weer wakker mogen porren. Naast mijn bed staat al een pan
en een pollepel. Misschien helpt dat ze wel om wakker te worden...
Volle kracht vooruit
betekende vandaag volle kracht achteruit! Omdat er zo weinig wind stond
en de zeilen wel waren gehesen, ging de boot in plaats van vooruit,
langzaam achteruit. Engeland komt dus ook na twee dagen nog niet
dichterbij. Daarom heeft de schipper bedacht de koers te gaan veranderen.
Waarschijnlijk zit ik morgen met een lekker Frans wijntje, op een Frans
terrasje, met een Franse ober in de Franse plaats Boulonge
sur Mer.
20 augustus 2013
Land in zicht! Bonjour France!
Dat was vanochtend heerlijk wakker worden. Tijdens de eerste zonnestralen
van de dag, dook opeens de kustlijn van Frankrijk voor ons op. De zon
scheen prachtig en als je heel goed keek kon je achter ons zelfs “The white cliffs of Dover” nog
zien liggen! Wij kregen als taak om de Eendracht klaar te maken voor het
aanmeren in de haven van Boulogne sur Mer.
Een groot schip
aanmeren in een kleine haven trekt veel bekijks. Aan wal stonden veel
mensen de Eendracht te bewonderen. Het voelt heel speciaal om een week op
dit schip te mogen vertoeven. Je wordt een soort van trots dat jij op die
boot zit en de mensen aan de kant vol bewondering naar datzelfde schip
zitten te kijken. Veel foto’s werden er gemaakt, vooral toen een van de
bootsmannen besloot om de 42 meter
hoge mast te beklimmen.
Het kriebelde enorm om
weer aan land te gaan. Het is iets heel aparts om een aantal dagen alleen
maar zee om je heen te zien. Overal waar ik deze dagen keek zag ik water,
water en nog eens water. Dit is soms een heel vreemd en eng gevoel. Je
bevindt je een aantal dagen in the middle of nowhere, waar je alleen bent aangewezen op de mensen
op het schip. Geen bereik, geen internet en geen televisie. De televisie
is nu ingeruild voor de prachtige sterrenhemel, die zo nu en dan tussen
de wolkenvelden door verschijnt. Ik kan zeggen dat Sterren kijken op de Eendracht nu mijn favoriete programma
is! Na anderhalve dag landde er opeens een Aalscholver op het dek. Het
eerste levende wezen, naast de bemanning van de Eendracht, die we toen
weer zagen.
Mijn blijdschap verging
me snel, toen ik een aantal stappen op Franse bodem had gezet. Zo snel ik
zeeziek werd op de boot, zo snel werd ik landziek op het land. De wereld
heeft zeker een halve dag gevaarlijk heen en weer geschommeld. Een hele
rare ervaring, waar gelukkig veel meer mensen last van hadden. We hebben
in Boulogen sur Mer een zeeaquarium bezocht, heerlijk gegeten,
spelletjes gespeeld op het strand en gezwommen in de zee. Een dag aan wal
ging veel te snel voorbij.
Morgen wordt er koers
gezet naar onze Engelse overburen. Het weer zit ons helaas de afgelopen
dagen flink dwars. Wat heerlijk weer is op het vaste land, wordt hier als
slecht weer beschouwd. Want ja, wat moet een zeilschip zonder wind. Motor
aan en gas geven dan maar, zodat we misschien morgenavond al een English
Tea kunnen nuttigen.
21 augustus 2013
Het ontbijt werd
genuttigd in Franse stijl vanochtend. Met heerlijke croissants en vers
stokbrood in ons maag, konden we er als hardwerkende passagiers weer goed
tegen aan. Helaas was erg geen wind en konden de zeilen niet gehesen
worden. Er was weinig werk te doen en de eerste uren van de reis naar
Engeland hebben we met de gehele wacht heerlijk in het ochtendzonnetje
gezeten. Een ideaal begin van de dag.
Het zonnetje ging in de
middag nog harder schijnen en er was geen wolkje aan de lucht. Het werd
steeds warmer aan boord en iedereen zocht wat afkoeling. Daarom werd het
anker midden in het nauw van Calais uitgegooid en konden we van het schip
zo de zee in duiken. Het was een geweldige ervaring en een hele work-out. De zee is op dit punt zeer verraderlijk.
Voor je het weet lag je al zwemmend weer op koers richting Frankrijk.
Het nauw van Calais
wordt als de drukste vaarroute van heel de wereld gezien. Het is dus goed
opletten op passerende schepen. Deze komen soms vlak langs het schip gevaren.
Vanaf de zee kan je goed zien hoe dicht Frankrijk en Engeland bij elkaar
liggen. Aan de ene kant zie je de stranden van Frankrijk en aan de andere
kant de kust van Engeland, met de welbekende krijtrotsen. Het nauw van
Calais al zwemmend doorkruisen lijkt me voor een leek geen verstandig
plan, maar ik begrijp nu wel dat sommige mensen voor de leuk, naar de
overkant zwemmen.
Rond 2 uur ’ s nachts
bereikten we met de Eendracht de kust van Engeland. Alle lichtjes op de
wal, zorgden voor een magisch effect. We konden niet meer de haven van Southend
binnenvaren, door het te late tijdstip. Daarom liggen we nu voor de kust
van Engeland. Speciaal hiervoor worden er lichten aangestoken, zodat
passerende schepen kunnen zien dat we voor anker liggen. Morgen gaan we
aan wal en hebben we alle tijd om de omgeving te ontdekken. Londen ligt
niet ver van deze badplaats af. Juist de inwoners van Londen zijn vaste
gasten op de stranden hier.
22 augustus 2013
Vanmorgen werden verschillende
mensen volledig in stijl gewekt met een echte Engelse kop thee. Niet
alleen hierdoor kon je merken dat we de Engelse kust hadden bereikt, want
ook als je uit het raam keek zag je het welbekende regenachtige Engelse
weer. Grijze wolken, regen en nog meer regen was de voorspelling van de
dag. Wachten tot het droog was, had dus geen zin. We moesten het weer
trotseren.
Southend wordt gekenmerkt door een enorm lange pier. Er
wordt gezegd dat dit de langste pier ter wereld is. Vandaar dat er ook
ieder half uur een treintje langskomt, die je aan wal brengt. De pier
lijkt qua achterstallig onderhoud erg op de pier van Scheveningen. Het
zag er allemaal erg krakkemikkig uit. Op de boulevard staat een constante
kermis. Een slap aftreksel van de Efteling, maar wel met dezelfde hoge
entree prijzen. Toch was het zeker leuk om een aantal attracties te
bezoeken, met als resultaat misselijk de boot weer op te stappen.
Om 8 uur ’s avonds zou
de boot weer vertrekken. Het waaide nog steeds te weinig om de zeilen te
hijsen en dus werd de motor weer aangezet. Wij hadden op dit moment wacht
en hielden de schepen die ons passeerden goed in de gaten. De monding van
de Thames heeft verschillende “snelwegen” waar je kan varen. Met laag
water komt echter een groot deel van de Thames droog te liggen. Op
sommige plekken was het daarom niet dieper dan 5 meter. Het was onze taak
om de Eendracht op koers te houden, de boeien in de gaten te houden en
passerende schepen te melden. Schepen die ons inhaalden kwamen soms vlak
langs ons heen.
23 augustus 2013
We varen weer richting
Nederland, met als eindbestemming Vlissingen. Het is goed te merken dat
we de Zeeuwse kust aan het naderen zijn, want in de kombuis zijn steeds
vaker de vage teksten van Blof te horen. Ook is
het te merken aan de spelletjes die steeds fanatieker worden gespeeld.
Aan het begin van de week is een spel gestart, waarbij je elke keer een
persoon moet “vermoorden” op een bepaalde plek en met een bepaald wapen.
Niemand wordt vanaf de eerste dag van de week meer vertrouwd en iedere
actie is verdacht. Nu het einde nadert, worden de moorden nog gemener
beraamd en vele complotten zijn al gesmeed. Het lijkt hier wel een heuse
maffia familie aan boord. Veel mensen worden vermoord, gelyncht en komen
bloederig aan hun einde.
Ook vandaag passeerde
maar een enkel briesje het zeilschip en besloot de schipper de zeilen
niet te hijsen. Het zeil hijsen is een zware klus en neemt veel tijd in
beslag. Eerst moeten er verschillende voorbereidingen getroffen worden.
Er moeten touwen losgemaakt worden en andere moeten strakker getrokken
worden. Het zeil is enorm zwaar en echt teamwork is vereist om het zeil
ook daadwerkelijk de lucht in te krijgen. Mijn handen vertonen al enkele
blaren door het harde trekken aan het touw. Het trotse teken dat ik ook
echt hard gewerkt heb aan boord.
Langzaamaan zagen we de
kust van België aan ons voorbij gaan en kwam ook het Zeeuwse land in
zicht. Heel raar om Walcheren nu eens niet vanaf het strand te zien, maar
vanuit zee. Het was daardoor lastig om me te oriënteren en eerst herkende
ik Vlissingen geeneens!
Midden in de
Westerschelde gingen we voor anker en konden we als wacht beginnen aan de
laatste voorbereidingen voor het Captains Dinner.
Ons laatste avondmaal op de Eendracht. De scheepskoks overtroffen
zichzelf deze avond en met een viergangen-menu werd de week in stijl
afgesloten. Maar wie dacht dat dit de knallende afsluiter was van de
reis, had het goed mis. Tijdens het eten werd iedereen namelijk bruut
gestoord door een speedboot die toeterend langs het schip kwam varen. Het
was de politie, die graag het schip even wilden controleren. Omdat dit
toch nog even zou gaan duren, vroeg ik aan een van de politiemannen of we
even een rondje mee mochten op de speedboot. Dit was geen probleem! Even
later scheurden we met 80 km per uur over de Westerschelde. Een
spectaculaire ervaring! Die nacht bleef het nog lang onrustig aan boord
van de Eendracht!
24 augustus 2013
Vanochtend werden we zowaar
wakker met een lichte deining aan boord. Zou het dan toch zo zijn dat we
nog een rondje konden gaan zeilen met de eendracht? De hele ochtend
hebben we hard gewerkt en hebben we zachtjes met de wind in de zeilen
voor de kust van Zeeland gevaren. Nog nooit waren we met de Eendracht
overstag gegaan en nu moesten we dit wel een aantal keer achter elkaar
doen.
Plotseling zagen we uit
de mist een groot zeilschip tevoorschijn komen. Het leek wel alsof we
meespeelden in een scene van “Pirates of the
Caribbean”. Het schip was dwars getuigd en zag er prachtig uit. In de
verte zagen we nog meer tall ships liggen. Allemaal aan het wachten tot we voor de
kust van Vlissingen aan een vlootschouw mee konden doen.
Van overal over de wereld
waren er grote zeilschepen naar Zeeland toe gevaren om mee te doen aan Sail de Ruijter in Vlissingen. Zo ook het een na
grootste zeilschip van de wereld, de Kruzensthern.
Dit 115 meter lange Russische zeilschip stal de show tijdens de
vlootschouw. Ook het Portugese zeilschip Santa Maria Manuela was prachtig
om te zien.
Al toeterend voeren we
langs het enorme marineschip Zijne Majesteit Zeeland, waar ook Pieter van
Vollenhoven naar de Eendracht zwaaide. En wij zwaaiden weer naar de
duizenden mensen op de boulevard die op de vlootschouw waren afgekomen.
Het was een spectaculair einde van een geweldige zeereis op de Eendracht
van Scheveningen via Boulogne sur Mer en Southend on Sea naar eindbestemming Vlissingen. Een
week vol knopen leggen, zeilen hijsen, koers behouden, vriendschappen
leggen, complotten smeden, spelletjes spelen en heel veel lachen. Bedankt
voor deze geweldige ervaring!
|