Beschrijving: Beschrijving: Logo SlavenkasBeschrijving: Beschrijving: Slavenkas Tekstlogo

Beschrijving: Beschrijving: C:\Users\Thuis\Downloads\layout\images\invisible.gifvoorpagina > verslag 2013

Beschrijving: Beschrijving: C:\Users\Thuis\Downloads\layout\images\invisible.gif

Beschrijving: Beschrijving: C:\Users\Thuis\Downloads\layout\images\invisible.gif

Beschrijving: Beschrijving: C:\Users\Thuis\Downloads\layout\images\invisible.gif

Beschrijving: Beschrijving: C:\Users\Thuis\Downloads\layout\images\verticalshort.gif

Beschrijving: Beschrijving: C:\Users\Thuis\Downloads\layout\images\invisible.gif

Beschrijving: Beschrijving: C:\Users\Thuis\Downloads\layout\images\invisible.gif

Beschrijving: Beschrijving: C:\Users\Thuis\Downloads\layout\images\invisible.gif

 

 

Reisverslag jongerenreis met de Eendracht
door: Sofie van den Ende

 

18 augustus 2013

Mijn opa was stuurman op de grote vaart. Hij had prachtige verhalen over al zijn reizen en ervaringen en vertelde daar met veel liefde over. Van hem heb ik veel dingen over een boot, het zeilen en de scheepvaart geleerd. Wat het verschil tussen bakboord en stuurboord is, kan ik door hem aan iedereen door vertellen. Ook vertelde hij dat wanneer ik zeeziek zou zijn, ik beslist een aardappel rond mijn nek moest hangen of als het even meezat onder een bloeiende kastanjeboom moest gaan staan. Helaas is mijn opa dit jaar overleden. Maar wat had ik hem graag over mijn reis op de Eendracht willen vertellen en hem vooral willen vertellen dat de tips van de aardappel en de kastanjeboom, bij mij echt niet hebben geholpen!

Op zaterdag 17 augustus werd ik ‘ s avonds in de haven van Scheveningen verwacht. Ik dacht dat we meteen zouden gaan varen en een spannende nacht tegemoet zouden gaan. Helaas was dit iets te “voortvarend” gedacht. Het bleek te hard te waaien en te veel uitleg om die nacht nog uit te varen. Dat betekende een extra nachtje in haven van Scheveningen. Gezellig hebben we met de hele groep jongeren vuurwerk gekeken op de boulevard van Scheveningen en zijn we vroeg gaan slapen. Want ja, de wekker op de boot ging de volgende morgen erg vroeg!

De volgende morgen waaide het ongeveer windkracht 5. Dat is aan land goed te doen. Op zee is dat echter anders! Nog voordat we de haven van Scheveningen uit waren gevaren, voelde ik mijn maag al gevaarlijk tekeer gaan. Dat werd niet minder toen we midden op zee waren. De golven waren hoog en de boot deinde op en neer. De gehele ochtend heb ik met veel andere jongeren op het schip, gefascineerd naar de horizon zitten staren. Ik kwam er gelukkig snel achter dat veel eten, praten en lachen goed hielp. En ook de pleister achter mijn oor, die ik smekend bij de huisarts had gehaald, werkte na een paar uur fantastisch. Ik heb die middag besteedt aan het leren van knopen, zeilen hijsen en van het uitzicht genieten.

eendracht4

Nu is het vroeg in de avond en lig ik in mijn kooi. Zachtjes word ik in slaap gedeind door de Eendracht. Het geluid van de wind rond de boot maakt mijn oogleden zwaar en het bed, dat heerlijk ligt, doet de rest van het werk. Ik bedenk me dat ik sinds jaren niet zo vroeg in mijn bed heb gelegen. Vannacht draait onze wacht de Hondenwacht (00.00 tot 04.00 uur). Ik hoop dat als ik wakker word, ik de kust van Engeland zal zien. Of we daar ook aankomen is een tweede vraag, want aan het einde van de wacht gaan we over stag!

19 augustus 2013

Vannacht heb ik samen met de Blauwe wacht, de hondenwacht gedraaid. Deze wacht wordt als een van de vervelendste wachten gezien. Ik vond het zelf een hele ervaring en juist erg leerzaam. Helaas was vannacht de wind volledig weggevallen en konden we niet meer met gehesen zeilen varen. De motor ging aan en in de stuurhut konden we zien dat we steeds een stukje dichter bij Engeland in de buurt kwamen.

eendracht2

Ik heb geleerd hoe ik brand en lekrondes moet lopen. Hierbij doorloop je ’s nachts (zo zacht mogelijk!) alle kruip en motorruimtes. Hier check je het vertrek op geur, water, olie en brand. Er waren plekken op het schip, waar ik dacht nooit te zullen komen. Vannacht was een hele speurtocht, naar alle onbekende ruimtes op het schip.

Mijn favoriete taak op het schip is om na een lange wacht, de nieuwe wacht te mogen wakker porren. Dit betekent dat je langs de hutten gaat, om alle mensen van de nieuwe wacht wakker te maken. Vannacht heb ik dat blijkbaar veel te zacht gedaan, want op het tijdstip van aanvang, stond de gehele wacht nog niet buiten. Ik moest het volgens een aantal jongens van de wacht, veel harder en duidelijker doen. Vanavond draai ik weer een dienst en zal ik ook diezelfde wacht weer wakker mogen porren. Naast mijn bed staat al een pan en een pollepel. Misschien helpt dat ze wel om wakker te worden...

 

Volle kracht vooruit betekende vandaag volle kracht achteruit! Omdat er zo weinig wind stond en de zeilen wel waren gehesen, ging de boot in plaats van vooruit, langzaam achteruit. Engeland komt dus ook na twee dagen nog niet dichterbij. Daarom heeft de schipper bedacht de koers te gaan veranderen. Waarschijnlijk zit ik morgen met een lekker Frans wijntje, op een Frans terrasje, met een Franse ober in de Franse plaats Boulonge sur Mer.

eendracht1

20 augustus 2013

Land in zicht! Bonjour France! Dat was vanochtend heerlijk wakker worden. Tijdens de eerste zonnestralen van de dag, dook opeens de kustlijn van Frankrijk voor ons op. De zon scheen prachtig en als je heel goed keek kon je achter ons zelfs “The white cliffs of Dover” nog zien liggen! Wij kregen als taak om de Eendracht klaar te maken voor het aanmeren in de haven van Boulogne sur Mer.

Een groot schip aanmeren in een kleine haven trekt veel bekijks. Aan wal stonden veel mensen de Eendracht te bewonderen. Het voelt heel speciaal om een week op dit schip te mogen vertoeven. Je wordt een soort van trots dat jij op die boot zit en de mensen aan de kant vol bewondering naar datzelfde schip zitten te kijken. Veel foto’s werden er gemaakt, vooral toen een van de bootsmannen besloot om de 42  meter hoge mast te beklimmen.

Het kriebelde enorm om weer aan land te gaan. Het is iets heel aparts om een aantal dagen alleen maar zee om je heen te zien. Overal waar ik deze dagen keek zag ik water, water en nog eens water. Dit is soms een heel vreemd en eng gevoel. Je bevindt je een aantal dagen in the middle of nowhere, waar je alleen bent aangewezen op de mensen op het schip. Geen bereik, geen internet en geen televisie. De televisie is nu ingeruild voor de prachtige sterrenhemel, die zo nu en dan tussen de wolkenvelden door verschijnt. Ik kan zeggen dat Sterren kijken op de Eendracht nu mijn favoriete programma is! Na anderhalve dag landde er opeens een Aalscholver op het dek. Het eerste levende wezen, naast de bemanning van de Eendracht, die we toen weer zagen.

Mijn blijdschap verging me snel, toen ik een aantal stappen op Franse bodem had gezet. Zo snel ik zeeziek werd op de boot, zo snel werd ik landziek op het land. De wereld heeft zeker een halve dag gevaarlijk heen en weer geschommeld. Een hele rare ervaring, waar gelukkig veel meer mensen last van hadden. We hebben in Boulogen sur Mer een zeeaquarium bezocht, heerlijk gegeten, spelletjes gespeeld op het strand en gezwommen in de zee. Een dag aan wal ging veel te snel voorbij.

Morgen wordt er koers gezet naar onze Engelse overburen. Het weer zit ons helaas de afgelopen dagen flink dwars. Wat heerlijk weer is op het vaste land, wordt hier als slecht weer beschouwd. Want ja, wat moet een zeilschip zonder wind. Motor aan en gas geven dan maar, zodat we misschien morgenavond al een English Tea kunnen nuttigen.

21 augustus 2013

Het ontbijt werd genuttigd in Franse stijl vanochtend. Met heerlijke croissants en vers stokbrood in ons maag, konden we er als hardwerkende passagiers weer goed tegen aan. Helaas was erg geen wind en konden de zeilen niet gehesen worden. Er was weinig werk te doen en de eerste uren van de reis naar Engeland hebben we met de gehele wacht heerlijk in het ochtendzonnetje gezeten. Een ideaal begin van de dag.

Het zonnetje ging in de middag nog harder schijnen en er was geen wolkje aan de lucht. Het werd steeds warmer aan boord en iedereen zocht wat afkoeling. Daarom werd het anker midden in het nauw van Calais uitgegooid en konden we van het schip zo de zee in duiken. Het was een geweldige ervaring en een hele work-out. De zee is op dit punt zeer verraderlijk. Voor je het weet lag je al zwemmend weer op koers richting Frankrijk.

Het nauw van Calais wordt als de drukste vaarroute van heel de wereld gezien. Het is dus goed opletten op passerende schepen. Deze komen soms vlak langs het schip gevaren. Vanaf de zee kan je goed zien hoe dicht Frankrijk en Engeland bij elkaar liggen. Aan de ene kant zie je de stranden van Frankrijk en aan de andere kant de kust van Engeland, met de welbekende krijtrotsen. Het nauw van Calais al zwemmend doorkruisen lijkt me voor een leek geen verstandig plan, maar ik begrijp nu wel dat sommige mensen voor de leuk, naar de overkant zwemmen.

Rond 2 uur ’ s nachts bereikten we met de Eendracht de kust van Engeland. Alle lichtjes op de wal, zorgden voor een magisch effect. We konden niet meer de haven  van Southend binnenvaren, door het te late tijdstip. Daarom liggen we nu voor de kust van Engeland. Speciaal hiervoor worden er lichten aangestoken, zodat passerende schepen kunnen zien dat we voor anker liggen. Morgen gaan we aan wal en hebben we alle tijd om de omgeving te ontdekken. Londen ligt niet ver van deze badplaats af. Juist de inwoners van Londen zijn vaste gasten op de stranden hier.

eendracht3

22 augustus 2013

Vanmorgen werden verschillende mensen volledig in stijl gewekt met een echte Engelse kop thee. Niet alleen hierdoor kon je merken dat we de Engelse kust hadden bereikt, want ook als je uit het raam keek zag je het welbekende regenachtige Engelse weer. Grijze wolken, regen en nog meer regen was de voorspelling van de dag. Wachten tot het droog was, had dus geen zin. We moesten het weer trotseren.

Southend wordt gekenmerkt door een enorm lange pier. Er wordt gezegd dat dit de langste pier ter wereld is. Vandaar dat er ook ieder half uur een treintje langskomt, die je aan wal brengt. De pier lijkt qua achterstallig onderhoud erg op de pier van Scheveningen. Het zag er allemaal erg krakkemikkig uit. Op de boulevard staat een constante kermis. Een slap aftreksel van de Efteling, maar wel met dezelfde hoge entree prijzen. Toch was het zeker leuk om een aantal attracties te bezoeken, met als resultaat misselijk de boot weer op te stappen.

Om 8 uur ’s avonds zou de boot weer vertrekken. Het waaide nog steeds te weinig om de zeilen te hijsen en dus werd de motor weer aangezet. Wij hadden op dit moment wacht en hielden de schepen die ons passeerden goed in de gaten. De monding van de Thames heeft verschillende “snelwegen” waar je kan varen. Met laag water komt echter een groot deel van de Thames droog te liggen. Op sommige plekken was het daarom niet dieper dan 5 meter. Het was onze taak om de Eendracht op koers te houden, de boeien in de gaten te houden en passerende schepen te melden. Schepen die ons inhaalden kwamen soms vlak langs ons heen.

23 augustus 2013

We varen weer richting Nederland, met als eindbestemming Vlissingen. Het is goed te merken dat we de Zeeuwse kust aan het naderen zijn, want in de kombuis zijn steeds vaker de vage teksten van Blof te horen. Ook is het te merken aan de spelletjes die steeds fanatieker worden gespeeld. Aan het begin van de week is een spel gestart, waarbij je elke keer een persoon moet “vermoorden” op een bepaalde plek en met een bepaald wapen. Niemand wordt vanaf de eerste dag van de week meer vertrouwd en iedere actie is verdacht. Nu het einde nadert, worden de moorden nog gemener beraamd en vele complotten zijn al gesmeed. Het lijkt hier wel een heuse maffia familie aan boord. Veel mensen worden vermoord, gelyncht en komen bloederig aan hun einde.

Ook vandaag passeerde maar een enkel briesje het zeilschip en besloot de schipper de zeilen niet te hijsen. Het zeil hijsen is een zware klus en neemt veel tijd in beslag. Eerst moeten er verschillende voorbereidingen getroffen worden. Er moeten touwen losgemaakt worden en andere moeten strakker getrokken worden. Het zeil is enorm zwaar en echt teamwork is vereist om het zeil ook daadwerkelijk de lucht in te krijgen. Mijn handen vertonen al enkele blaren door het harde trekken aan het touw. Het trotse teken dat ik ook echt hard gewerkt heb aan boord.

Langzaamaan zagen we de kust van België aan ons voorbij gaan en kwam ook het Zeeuwse land in zicht. Heel raar om Walcheren nu eens niet vanaf het strand te zien, maar vanuit zee. Het was daardoor lastig om me te oriënteren en eerst herkende ik Vlissingen geeneens!

Midden in de Westerschelde gingen we voor anker en konden we als wacht beginnen aan de laatste voorbereidingen voor het Captains Dinner. Ons laatste avondmaal op de Eendracht. De scheepskoks overtroffen zichzelf deze avond en met een viergangen-menu werd de week in stijl afgesloten. Maar wie dacht dat dit de knallende afsluiter was van de reis, had het goed mis. Tijdens het eten werd iedereen namelijk bruut gestoord door een speedboot die toeterend langs het schip kwam varen. Het was de politie, die graag het schip even wilden controleren. Omdat dit toch nog even zou gaan duren, vroeg ik aan een van de politiemannen of we even een rondje mee mochten op de speedboot. Dit was geen probleem! Even later scheurden we met 80 km per uur over de Westerschelde. Een spectaculaire ervaring! Die nacht bleef het nog lang onrustig aan boord van de Eendracht!

eendracht5

24 augustus 2013

Vanochtend werden we zowaar wakker met een lichte deining aan boord. Zou het dan toch zo zijn dat we nog een rondje konden gaan zeilen met de eendracht? De hele ochtend hebben we hard gewerkt en hebben we zachtjes met de wind in de zeilen voor de kust van Zeeland gevaren. Nog nooit waren we met de Eendracht overstag gegaan en nu moesten we dit wel een aantal keer achter elkaar doen.

Plotseling zagen we uit de mist een groot zeilschip tevoorschijn komen. Het leek wel alsof we meespeelden in een scene van “Pirates of the Caribbean”. Het schip was dwars getuigd en zag er prachtig uit. In de verte zagen we nog meer tall ships liggen. Allemaal aan het wachten tot we voor de kust van Vlissingen aan een vlootschouw mee konden doen.

Van overal over de wereld waren er grote zeilschepen naar Zeeland toe gevaren om mee te doen aan Sail de Ruijter in Vlissingen. Zo ook het een na grootste zeilschip van de wereld, de Kruzensthern. Dit 115 meter lange Russische zeilschip stal de show tijdens de vlootschouw. Ook het Portugese zeilschip Santa Maria Manuela was prachtig om te zien.

Al toeterend voeren we langs het enorme marineschip Zijne Majesteit Zeeland, waar ook Pieter van Vollenhoven naar de Eendracht zwaaide. En wij zwaaiden weer naar de duizenden mensen op de boulevard die op de vlootschouw waren afgekomen. Het was een spectaculair einde van een geweldige zeereis op de Eendracht van Scheveningen via Boulogne sur Mer en Southend on Sea naar eindbestemming Vlissingen. Een week vol knopen leggen, zeilen hijsen, koers behouden, vriendschappen leggen, complotten smeden, spelletjes spelen en heel veel lachen. Bedankt voor deze geweldige ervaring!

           

 

 

 

 


Stuur mail
Home

 

Beschrijving: Beschrijving: C:\Users\Thuis\Downloads\layout\images\invisible.gif

< /CENTER>



 
©2002-2006 Slavenkas Zierikzee  |  stuur e-mail Beschrijving: Beschrijving: C:\Users\Thuis\Downloads\Update slavenkas\QBullets\qbullets\mailto_a.gif|  Laatste wijziging dinsdag 15 VIII 2006