VERSLAG REIS EENDRACHT 2014
Na 5 jaar mee loten had ik eindelijk het geluk om de
zeilreis van de slavenkas te winnen. Na het bestuderen van de website van
de Eendracht om te kijken welke reizen er waren, kwam ik al snel uit bij
de Tall Ship races. Dat is een zeilwedstrijd voor jongeren op schoeners en
fregatten. Er zijn drie verschillende reizen binnen de tall ship races
maar ik heb gekozen voor race 1 omdat mij een zeilreis met een doel iets
leuker leek en ook omdat het opstap punt in Harlingen lag.
Zaterdag 5 Juli,
Vandaag kwam ik aan in Harlingen, wat nog niet zo
makkelijk was omdat het sail was waren alle doorgaande wegen afgesloten er
reed er bijna geen openbaar vervoer de stad in. Gelukkig de treinen nog
wel en kon ik alsnog de haven in komen. Waar mijn volgende opgave begon
namelijk de Eendracht vinden tussen alle 65 schepen.
Na een half uur rondlopen en rondvragen had ik eindelijk iemand
gevonden die mij kon vertellen waar ik de Eendracht kon vinden.
Eenmaal aan boord werd mijn hut en kooi aangewezen en
kon ik mijn bagage uitpakken. Om half zeven werd het eten opgediend en na
het eten werd bekend gemaakt in welke wacht de trainees werden ingedeeld.
Ik werd in de blauwe wacht ingedeeld. Na het voorstelrondje vertelde de
kwartiermeesters Rienk en Wilco wat een wacht nou eigenlijk inhield en wat
voor taken een wacht aan boord heeft en kregen we een rondleiding aan
boord. Daarna kreeg de blauwe wacht haar eerste taak, de huik van het
bezaan zeil eraf halen en opbergen. Omdat
we nog in de haven lagen hadden de trainees nog een avond vrij van de
wacht en gingen we met een grote groep trainees de kwart finale voetbal
kijken in de haven.
Zondag 6 juli,
Om acht uur ’s ochtends werd iedereen gewekt en na
het ontbijt begonnen de eerste praktijk lessen tall ship varen. We leerden
die ochtend hoe we de blokken en de lieren moesten gebruiken plus alle
relevante knopen voor aan boord. Met deze nieuwe kennis gingen we aan de
slag met het aanspannen en ontspannen van de bullstagen. Deze stagen
moeten na elke overstag aan de loef zijde van het schip aangespannen
worden en aan de lei zijde ontspannen worden en zijn om de mast te helpen
met de immense kracht die op deze losgelaten word.
Om
half 3 zouden we afmeren van de wal in Harlingen maar aangezien het grote
aantal schepen was er enigszins vertraging met het afmeren. En toen we
eindelijk gingen varen was er niet heel veel tijd om de mensen aan de wal
uit te zwaaien omdat de landvasten zo snel mogelijk opgeschoten moesten
worden. eenmaal buiten de
haven zette de Eendracht koers naar de startlijn net buiten de Friese
eilanden op de Noordzee.
Maandag
7 juli,
Vandaag was rond 12 uur ’s middags de start van de
race, helaas was dit niet echt een spannende start want het was bijna
windstil. Kort na de start ging het al bijna helemaal mis aangezien we op
ramkoers lagen met de Christian Radich een schip uit Noorwegen en
aangezien de eendracht loef lag van de Christian Radich moest de Eendracht
een gijp maken om een aanvaring te voorkomen. Wat bij een groot zeilschip
nog een hele opgave is. Maar
door het gebrek aan wind was de gijp alleen niet genoeg en moest het schip
ook nog eens met de motor achteruit varen.
Die nacht moest de blauwe wacht haar eerste wacht
lopen, de hondenwacht en dat betekent de wacht van twaalf uur ’s nachts
tot vier uur ’s ochtends.
Dinsdag 8 juli,
Vandaag kon het schip wat meer vaart maken aangezien
de wind was toegenomen naar een goede windkracht 3-4. En is het moordspel
begonnen. Iedereen moest twee kaartjes trekken, één kaartje met een
moordlocatie en een moordwapen en een kaartje met een naam van trainee of
een bemanningslid. De eerste moorden volgen al snel maar na vandaag kwam
het spel al snel op een laag pitje aangezien iedereen het te druk had met
de race óf met zeeziek zijn.
Woensdag 9 juli,
Vandaag was er storm, hele harde storm. Tijdens de
wacht die ik moest lopen was het maximum 53 knopen wind wat een goede
windkracht 10 is. Lopen aan boord ging bijna niet meer aangezien de
hellingshoek van het schip 27° was. En door de hoge golfslag ging het
schip hevig op en neer. Hier bleven weinig mensen door ongeschonden. Ik
was de enige trainee van mijn wacht die binnen niet zeeziek werd en
daardoor stond mij helaas extra corvee te wachten. Zeker omdat de
afwasmachine het niet meer deed omdat het water er uit liep. Ook het schip
bleef niet ongehavend, vlak na mijn wacht scheurde de Genua in twee
stukken als gevolg van een blok wat afbrak. Daarom was het even all hands
on deck om de stukken van het zeil uit het water te trekken en vast te
binden. Toen alles veiling en vast zat kon ik eindelijk gaan slapen na
deze extra lange wacht.
Donderdag
10 juli,
De wind was iets afgenomen maar nog steeds vrij hard,
de kapotte genua moest vervangen worden door een kluiver en een fok. Maar
eerst moest de wind nog wat afnemen om dat veilig te kunnen doen. Daarna
moest ik dus in een veiligheidsgordel de spriet op om te helpen om de
genua af te slaan.
De finishlijn was ook geschrapt en de uitslag werd
dus besloten op positie en handicap. Om twee uur ’s middags werd er
afgevlagd en konden de zeilen gestreken worden. een taak wat met alle
wachten uitgevoerd moest worden. Aangezien we al redelijk dicht bij
Frederikstad waren en daar pas zaterdags moesten zijn besloot de kapitein
om een tussenstop te maken in Sandesfjord een oud walvisvaarders dorp.
Vrijdag 11 juli,
In de ochtend kwamen we aan in Sandesfjord waar we
een dag van wal mochten, ook waren de wachten weer even on hold gezet dus
we hadden de hele middag vrij of het dorp te verkennen. We lagen dicht bij
het centrum van het dorp dus alle winkels waren vrij dicht bij dus er was
ruim genoeg tijd om wat proviand in te slaan. En natuurlijk om van het
gratis WIFI van de mcDonalds gebruik te maken. Ik had wel een beetje last
van landziekte, toen ik eenmaal tussen de gebouwen van Sandesfjord stond
zag ik alles heen en weer schommelen maar dat was na een kwartier weer
voorbij.
’s Avonds aten we dankzij het geweldige weer op het
achterdek van het schip. Het eten was extra speciaal deze avond want we
hadden een captain’s dinner. Met een speciale gelegenheid namelijk het
afscheid van Opa Teun, de machinist van de Eendracht die al ruim 19 jaar
vrijwillig machinist was van het schip. Tijdens de gangen door mochten de
wachten een stukje opvoeren als een soort bonte avond.
Na het eten zetten we onze reis voort naar de
volgende bestemming: Frederikstad.
Zaterdag 12 juli,
Vandaag kwamen we aan in Frederikstad waar we als een
van de eerste schepen van de A klasse aankwamen. Tijdens de vaart erna toe
werden door de wachten heel het schip schoongemaakt en werden alle koperen
onderdelen opgepoetst. Ook werd het hele schip gepavoiseerd. Nadat de
loopbrug aan wal lag en het schip weer gebunkerd was mochten we van wal en
gingen we naar het openlucht zwembad van Frederikstad en hebben we door de
vesting gelopen. ’s Avonds hadden die Deutsche leute van de Alexander von
Humboldt II een groot feest aan boord waar veel mensen van verschillende
schepen en landen naartoe kwamen.
Zondag 13 juli,
Vandaag was de Crewparade waar alle bemanningen van
elk schip in parade naar het podium toe liep voor de prijsuitreiking.
Helaas hadden we vandaag niet zulk geluk met het weer en regende het
keihard en was iedereen doorweekt voordat de parade nog maar begon maar
daar werd het niet ongezelliger door. Elke crew was keihard in
feeststemming zelfs de Russische marine kadetten die eigenlijk serieus
moesten blijven. Toen we aankwamen bij de prijsuitreiking bleek het dat de
Eendracht zelfs nog een prijs gewonnen had ook: de enviromental award. ’s
Avonds was het tijd voor de crew party waar ook de finale van het voetbal
WK werd uitgezonden en waar een aantal dj’s muziek aan het maken waren.
Later was er nog een afterparty op de Thalassa ook een Nederlands schip.
Maandag 14 juli,
Vandaag was het helaas weer tijd om te vertrekken, de
mensen die via at sea sailtraining geboekt hadden moesten om zeven uur ’s
ochtends al op de bus stappen. Ik ging gelukkig met het vliegtuig maar
moest daardoor wel ongeveer de hele dag wachten op het vliegveld. Maar
deze week was dat allemaal waard.
Ik wil stichting de slavenkas hartelijk bedanken dat
ze deze reis gesponsord hebben en ik hoop dat de volgende deelnemer net
zo’n geweldige reis heeft als ik heb gehad!
Matthijs Lansu
|