|
Reisverslag
Eendracht
Na een aantal
jaren te hebben deelgenomen, was ik in mei 2018 de gelukkige die een
vaartocht de met de Eendracht won! Al snel begon het opzoeken van
mogelijke reizen met de Eendracht. De Tall Ship Races leken mij erg leuk,
maar helaas lukte deelname daaraan niet in verband met mijn eigen planning
in de zomer. Na verder zoeken, zag ik dat in de winter van 2018/2019
reizen in en naar het Caribisch gebied gepland stonden. Dit sprak mij ook
erg aan. Ik besloot tijdens de kerstvakantie de Atlantische oversteek te
maken van Sal (Kaapverdië) naar Paramaribo (Suriname). Omdat de Eendracht
gunstige prijzen heeft voor jongeren en terugvliegen vanaf Martinique niet
duur is, besloot ik zelf mijn reis vanaf Paramaribo te verlengen tot het
Caribische eiland Martinique.
Begin december
2018 vertrok ik samen met mijn moeder naar Kaapverdië. Samen hebben we
daar een week gewandeld op het eiland Santo Antao, waarna ik ben door
gereisd naar het eiland Sal, waar de Eendracht op dat moment lag.
De aankomst op de
Eendracht was in de eerste instantie best spannend, omdat ik wist dat ik
de aankomende vijf weken nog op het schip zou doorbrengen. Meteen kreeg ik
een welkom gevoel dankzij de vriendelijke bemanning en leuke
mede-opstappers. Iedereen was erg enthousiast en had veel zin in de
Atlantische oversteek.
De bijna drie
weken die volgde waren de meest relaxte weken uit mijn leven. Als
opstapper van de Eendracht loop je mee in het wachtsysteem. Dat wil zeggen
dat je altijd vier uur wacht heb en vervolgens acht uur vrij bent. Op de
oceaan hoefde er niet heel veel tijdens de wachten te gebeuren; we zijn
een aantal keer overstag geweest en hebben de gaffeltopzeilen een aantal
keer gehesen en gestreken. We waren dan ook voornamelijk bezig met
dagelijkse bezigheden als schoonmaken, brand- en lekrondjes en dekrondjes.
Daarom bleef er veel tijd over om meer te leren over onder andere de
sterren, het leven aan boord, knopen en navigeren. Een van de stuurmannen
heeft ons bijvoorbeeld een les gegeven over de natuurkunde achter zeilen.
Ook kwam er veel initiatief vanuit de opstappers zelf. Zo ben ik zelf een
aantal keer gaan vissen (ik heb een keer beet gehad!) en is er een dag
‘Norwegian Take Over’ geweest door de drie Noorse gasten. Zij hadden een
speurtocht uitgezet door het schip en leuke Noorse versiering opgehangen.
Daarnaast is er ook een Shanti Night georganiseerd, waarbij we met z’n
allen shanti’s hebben gezongen op het achterdek onder de sterrenhemel. Een
ander leuk initiatief was het moordspel, waarbij we elkaar moesten
‘vermoorden’ (fictief
J)
met een moordwapen op een bepaalde plek op het schip. Het was, kortom,
mooi om te zien hoe men creatief werd om er samen een mooie tijd van te
maken.
Na bijna drie
weken alleen oceaan gezien te hebben, konden we eindelijk weer voet op het
vaste land zetten. Helaas konden we niet aanleggen bij het centrum van de
stad en moesten we in de industriële haven aanleggen. Dat mocht de pret
echter niet drukken. Veel mede opstappers hadden, net als ik, nog een paar
dagen in Suriname en er werden volop plannen gemaakt. Zelf ben ik in die
dagen met een aantal mede-opstappers opgetrokken en hebben we samen
Paramaribo ontdekt, de Brownsberg beklommen en de oude plantage Peperpot
bezocht.
Na vier dagen op
het vaste land was het tijd om weer terug te gaan naar de Eendracht. Het
tweede deel van mijn reis, namelijk van Paramaribo tot Martinique, volgde.
Een deel van de bemanning en opstappers kende ik al van de oversteek, maar
er waren ook veel nieuwe gezichten.
Mijn rol tijdens
deze reis was ook veranderd. Aan het einde van de oversteek was ik
namelijk gevraagd als vrijwillige bemanning op de Eendracht, iets dat mij
ontzettend leuk leek. Deze uitnodiging heb ik geaccepteerd en daarom voer
ik deze reis mee als aspirant kwartiermeester. Dit hield in dat ik de
kwartiermeester van onze wacht hielp met allerlei taken en hij mij extra
uitleg gaf over het zeilen en kwartiermeesterschap.
Na wederom een
relaxte vijf dagen zeilen, kwamen we aan op het eerste Caribische eiland,
Beaquia! We hebben geankerd in een prachtige baai met veel andere
zeilboten en op de achtergrond de groene bergen van Beaquia. Na Beaquia
volgde meer tropische eilanden: Saint Vincent (Saint Vincent and the
Grenadines), Saint Lucia en uiteindelijk Martinique. Stuk voor stuk zijn
dit prachtige tropische eilanden met mooie blauwe wateren, groene natuur
tot aan het strand en relaxte, vriendelijke inwoners.
Het leven boord
was anders dan tijdens de oversteek. Tijdens de oversteek was er
consequent een wachtsysteem, maar tijdens deze reis waren vaak een groot
deel van de bemanning en opstappers aan land om het eiland te bezoeken.
Hierdoor leerde je, naast je wacht, ook de rest van de opstappers en
bemanning goed kennen. Samen met mijn medeopstappers zijn we dan ook vaak
op pad gegaan om samen de eilanden te ontdekken.
Ik kijk terug op
een prachtige reis, waar ik ontzettend veel geleerd heb over het leven aan
boord en zeilen met zo’n groot schip. Ook vond ik het erg bijzonder om in
een korte tijd drie totaal verschillende werelden te bezoeken (Afrika,
Zuid-Amerika en de Cariben). Ik hoop in de toekomst zelf nog veel met de
Eendracht te kunnen varen als (aspirant) kwartiermeester. Mocht je de kans
hebben, dan zou ik iedereen van harte aanraden ook een keer mee te gaan!
Nicole Dambruin
|
| Laatste
wijziging dinsdag 15 VIII 2006